Tajemnicę przedsiębiorstwa stanowią nieujawnione do wiadomości publicznej informacje techniczne, technologiczne, organizacyjne przedsiębiorstwa lub inne informacje posiadające wartość gospodarczą, co do których przedsiębiorca podjął niezbędne działania w celu zachowania ich poufności (art. 11 ust. 3 ZNK). Katalog informacji stanowiących tajemnicę przedsiębiorstwa jest otwarty, przykładowo chronioną informacją techniczną jest nieopatentowane rozwiązanie techniczne, natomiast informacją handlową lista klientów. Podanie tych informacji do wiadomości publicznej powoduje, że tracą one status informacji poufnych. Ochronie podlegają zatem tylko informacje poufne, mające wartość ekonomiczną.
Stosowany w obrocie sposób zabezpieczenia danych stanowi zawierane umów o poufności np. z przedstawicielami handlowymi. Klauzula o poufności może zostać zawarta w umowie o pracę bez potrzeby sporządzania odrębnego dokumentu. Wykorzystanie przez pracownika we własnej działalności gospodarczej informacji, co do których przedsiębiorca nie podjął niezbędnych działań w celu zachowania ich poufności, należy traktować jako wykorzystanie powszechnej wiedzy, do której przedsiębiorca nie ma żadnych ustawowych uprawnień – tak Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 3 października 2000 r. I CKN 304/00. Podaniem do wiadomości publicznej nie jest jednak ujawnienie chronionych informacji własnym pracownikom, w czasie, gdy byli zatrudnieni, ani zwolnienie z zakazu prowadzenia działalności konkurencyjnej po ustaniu zatrudnienia – tak Sąd Najwyższy wyroku z dnia 25.01.2007 r. I PK 207/06. Gdy pracodawca zwolnił z zakazu prowadzenia działalności konkurencyjnej niektórych pracowników (art. 101 (1) KP), nie oznacza to automatycznie, że pozostali pracownicy zostali zwolnieni z zachowania w tajemnicy informacji stanowiących tajemnicę przedsiębiorstwa (art. 11 ust. 1) – tak Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 25.01.2007 r. I PK 207/06. Tajemnica nie traci swego charakteru, gdy wie o niej pewne ograniczone grono osób, zobowiązanych do dyskrecji, w tym – kontrahenci przedsiębiorcy. Ze względu na swą specyfikę w posiadaniu określonych informacji może być szereg osób w różnych przedsiębiorstwach i w bardzo odległych miejscach – tak Sąd Okręgowy w Bydgoszczy z dnia 6 marca 2003 r. VIII GC 153/02.
