W wypadku gdy osoba trzecia, która na skutek czynności prawnej dłużnika dokonanej z pokrzywdzeniem wierzycieli uzyskała korzyść majątkową, dokonała dalszego rozporządzenia uzyskaną korzyścią, wierzyciel może wystąpić z powództwem bezpośrednio przeciwko osobie, na której rzecz rozporządzenie nastąpiło.
UZNANIE ZA BEZSKUTECZNĄ CZYNNOŚCI PRAWNEJ MIĘDZY OSOBĄ TRZECIĄ A CZWARTĄ
Treścią jego żądania jest uznanie za bezskuteczną w stosunku do niego czynności prawnej dokonanej między osobą trzecią a osobą czwartą. Aby powództwo wierzyciela zostało uwzględnione, muszą zostać spełnione następujące przesłanki:
– osoba czwarta wiedziała o okolicznościach uzasadniających uznanie czynności dłużnika za bezskuteczną (musi być to wiedza pozytywna, nie wystarczy niewiedza spowodowana niedbalstwem)
– albo rozporządzenie było nieodpłatne
W uzasadnieniu pozwu musimy wykazać okoliczności uzasadniające bezskuteczność zarówno pierwszego, jak i drugiego rozporządzenia. Oznacza to, że na wierzycielu ciąży obowiązek wykazania zaistnienia przesłanek z przepisu art. 527 k.c. po stronie osoby trzeciej oraz dodatkowych ww. przesłanek po stronie osoby czwartej. Natomiast wyrok będzie rozstrzygał już tylko o drugim rozporządzeniu.
Pozostałe praktyczne aspekty skargi pauliańskiej
Aplikantka radcowska Monika Milka
