SKARŻĄCY MUSI WYKAZAĆ NARUSZENIE INTERESU PRAWNEGO LUB UPRAWNIENIA.
Skarga ta ma charakter skargi indywidualnej, ponieważ skarżący może taką skargę wnieść tylko w przypadku gdy kwestionowana uchwała narusza jego interes prawny lub uprawnienie.
Stroną w postępowaniu toczącym się na podstawie art. 101 ustawy o samorządzie gminnym może być jedynie podmiot, którego interes prawny lub uprawnienie zostały naruszone.
Regulacja zawarta w art. 101 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym stanowi możliwość zaskarżania aktów administracyjnych jedynie dla tych, którzy wykażą się naruszeniem konkretnego, indywidualnego interesu prawnego wynikającego z konkretnej normy prawa materialnego
Jak nalezy rozumieć interes prawny?
Przez pojęcie interesu prawnego należy rozumieć interes zgodny z prawem i interes chroniony przez prawo. Istotą interesu prawnego jest jego związek z konkretną normą prawa materialnego – taką normą, którą można wskazać jako jego podstawę i z której podmiot legitymujący się tym interesem może wywodzić swoje racje (postanowienie NSA z dnia 26 sierpnia 2009 r., II OZ 703/09.).
Dla uznania legitymacji skargowej podmiotu nie jest wystarczające wykazanie, że uchwała podjęta przez organ gminy narusza jego pojmowany w sposób subiektywny interes faktyczny. Podmiot wykazać powinien bowiem, że interes ten znajduje ochronę w obiektywnie pojmowanym porządku prawnym.
Interes prawny, o którym stanowi art. 101 ust. 1 u.s.g. to interes chroniony prawem. Dla jego wykazania wskazać należy zatem normę prawa materialnego lub procesowego, z których wynikają określone indywidualne prawa lub obowiązki tego podmiotu (Wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 20 lipca 2011 r. II OSK 902/11).
Zaskarżeniu w trybie art. 101 ust. 1 u.s.g. podlega zatem uchwała organu gminy nie tylko niezgodna z prawem, ale i jednocześnie godząca w sferę prawną podmiotu, który wnosi skargę – wywołująca dla niego negatywne konsekwencje prawne np. zniesienia, ograniczenia, czy też uniemożliwienia realizacji jego uprawnienia lub interesu prawnego. Składając skargę, musi on zatem wykazać naruszenie własnego interesu prawnego, polegające na istnieniu bezpośredniego związku pomiędzy zaskarżoną uchwałą, a własną, indywidualną i prawnie chronioną sytuacją (Wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 20 lipca 2011 r. II OSK 902/11).
Legitymację do wniesienia skargi na uchwałę rady gminy w przedmiocie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego mają co do zasady podmioty, którym przysługuje nieograniczone prawo rzeczowe do nieruchomości objętych planem, a więc ich właściciele i użytkownicy wieczyści(Wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 20 lipca 2011 r. II OSK 902/11).
Interesu prawnego we wniesieniu skargi na uchwałę w przedmiocie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego nie mają podmioty, którym przysługuje wyłącznie prawo o charakterze obligacyjnym do nieruchomości objętej planem (Wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 20 lipca 2011 r. II OSK 902/11).
