Błędy lekarskie i zaniedbania

Pacjenci – ofiary błędów lekarskich i innych zaniedbań medycznych – objęci są szczególną ochroną prawną. Lekarz i inni pracownicy służb medycznych w swoim działaniu powinni zachowywać najwyższą staranność, mając na szali życie lub zdrowie człowieka. Z całą stanowczością należy podkreślić, że pacjent jest podmiotem a nie przedmiotem świadczeń lekarskich, a jego prawa powinny wyznaczać granice działań lekarskich.

Pozasądowe odszkodowanie za błąd medyczny w trzy miesiące.

O błędzie medycznym czy też niezachowaniu podstawowych reguł ostrożności i staranności przez lekarza i innych pracowników zakładów leczniczych decydują okoliczności konkretnego przypadku.

Wskazówek w ustalaniu odpowiedzialności lekarza należy upatrywać w art. 4 ustawy o zawodzie lekarza (1997 r.) stanowiącym o tym, że lekarz ma obowiązek wykonywać zawód zgodnie z:

• wskazaniami aktualnej wiedzy medycznej

• dostępnymi mu metodami i środkami zapobiegania, rozpoznawania i leczenia chorób

• z zasadami etyki zawodowej oraz

• z należytą starannością

Błąd medyczny lub zaniedbanie obowiązków staranności może być efektem:

• chybionej diagnostyki

• użycia niewłaściwej aparatury

• zastosowania nieprawidłowej techniki leczenia schorzenia

• nietrafnej oceny przeprowadzonych badań

• pogwałcenia praw pacjenta zwłaszcza prawa do informacji

• ignorancji objawów choroby i odmowy udzielenia pomocy

• niezrozumienia w komunikacji z pacjentem

• nieprawidłowej organizacji placówek służby zdrowia

• lekceważącego traktowania chorych

a skutkuje:

• roszczeniem o zapłatę odszkodowania
• zadośćuczynienia pieniężnego za doznaną krzywdę czy też
• odpowiedniej renty.

Na wystąpienie błędu medycznego mogą wskazywać:

• nagła śmierć pacjenta

• ciężkie powikłania jako efekt zastosowanych metod leczenia

Nie zawsze jednak śmierć pacjenta czy wystąpienia u niego negatywnych skutków leczenia, pogorszenie stanu zdrowia przesądzają o wystąpieniu błędu medycznego. 

ZACHĘCAMY DO ZAPOZNANIA SIĘ Z ARTYKUŁAMI NASZEGO EKSEPRTA RADCY PRAWNEGO MAŁGORZATY PTAK:  

Czy zgoda pacjenta na przetaczanie krwi jest konieczna?

W jakich sytuacjach zgoda pacjenta na transfuzję krwi jest niewystarczająca?

 Szczególne postępowanie przy przetaczaniu krwi Świadkowi Jehovy.

Problematyka braku zgody pacjenta na dokonanie zabiegu koniecznego dla ratowania życia lub zdrowia

Konsekwencje prawne pominięcia oświadczenia woli pacjenta w przedmiocie transfuzji krwi?

Brak zgody rodzica na zabieg konieczny dla ratowania życia dziecka.

Brak zgody na transfuzję krwi u dziecka z pobudek religijnych.

Brak zgody na zabiegi medyczne u dziecka w orzecznictwie innych krajów.

Świadoma zgoda pacjenta na zabieg.

Wykonanie zabiegu u osób po próbie samobójczej.

Błąd medyczny stanowi stwierdzenie gruźlicy u pacjenta, który w cierpiał na chorobę gośćcową. Nieprawidłowe rozpoznanie, skutkujące wyborem niewłaściwej metody leczenia (i koniecznością poddania się przymusowej, długotrwałej i uciążliwej kuracji przeciwgruźliczej), doprowadziło do całkowitej utraty zdrowia i zdolności do pracy. Wyrok Sądu Najwyższego z dnia 18.II.1972 r. (II CR 609/71)

Zaniedbanie polegające na niezapewnieniu pacjentowi opieki wykwalifikowanego lekarza i pozostawienie po operacji w zeszytej ranie środków opatrunkowych nie może być potraktowane jako błąd w sztuce lekarskiej. Zaniedbanie takie należy ocenić jako niedopełnienie ze strony ordynatora i lekarza dokonującego operacji obowiązków zachowania należytej staranności przy wykonywaniu swych funkcji, które uzasadnia odpowiedzialność państwowego zakładu leczniczego na podstawie art. 417 KC.  Wyrok Sądu Najwyższego – Izba Cywilna z 1967-02-17, I CR 435/66    

Błąd techniczny („komputerowy”) sekretarki medycznej, która w karcie choroby powoda, obok wyników badań histopatologicznych, umieściła diagnozę „rak drobnokomórkowy”, dotyczącą innego pacjenta, który skutkował przeprowadzeniem zbędnego zabiegu operacyjnego brzuszno – kroczowego odjęcia jelita wraz ze zwieraczami przesądza o odpowiedzialności zakładu leczniczego za szkodę wyrządzoną pacjentowi. Wyrok z dnia 12.XII.2003 r. (II C 911/01/05; PiM 2005, nr 2, s. 122) Sąd Okręgowy w Katowicach