Artykuły

Pod pojęciem „prawnik” mieści się mnóstwo rozmaitych profesji. Niejednokrotnie łączy je ze sobą wyłącznie fakt działania w niezwykle szerokiej dziedzinie prawa. Jednym z najczęstszych błędów, wynikających najpewniej z niemal identycznego nazewnictwa, jest mylenie doradcy prawnego z radcą prawnym. Taka pomyłka może mieć daleko idące, bardzo negatywne konsekwencje dla osoby poszukującej specjalistycznej pomocy. Dlatego postanowiliśmy wskazać […]

Sprzeczne interesy prowadzą do konfliktów, które nikomu nie służą. Znalezienie wspólnej płaszczyzny porozumienia pozwala sprawom toczyć się naprzód, a w konsekwencji przynieść korzyści osobom lub podmiotom pozostającym w sporze. Obecność niezależnego, bezstronnego mediatora ułatwia wypracowanie kompromisowego stanowiska. Mediacje sądowe mają na celu sprawne, polubowne załatwienie sprawy przy zminimalizowaniu kosztów oraz przeciągających się formalności. Do zawarcia […]

Język prawniczy w odczuwalny sposób odbiega od polszczyzny potocznej czy nawet literackiej. Zwłaszcza na polu znaczenia oraz obowiązującej interpretacji pewnych pojęć. Nieprecyzyjne sformułowania w ważnej umowie mogą stać się zarzewiem poważnego, niezwykle kosztownego konfliktu prawnego. Późniejsze rozstrzygnięcie sprawy w sądzie też nie musi okazać się korzystne. Kancelaria Radców Prawnych R. Ptak i Wspólnicy już od […]

Chcąc uzyskać precyzyjną, wyczerpującą informację od uprawnionych organów, trzeba najpierw złożyć stosowny wniosek. Oficjalny wzór Ministerstwa Finansów łatwo znaleźć – gorzej z jego prawidłowym wypełnieniem i sformułowaniem precyzyjnego wystąpienia. Nasza kancelaria świadczy kompleksowe usługi z zakresu doradztwa podatkowego. Siłą rzeczy wiemy co należy zrobić, aby jak najszybciej uzyskać indywidualną interpretację prawa w kwestiach podatkowych, jakie […]

Powody, przez które ludzie wpadają w coraz poważniejsze kłopoty finansowe, są naprawdę bardzo różne. Jedni zadłużają przez własną nieroztropność, innych zmuszają do tego nieprzewidziane okoliczności. Polskie prawo od kilku lat wreszcie, po długim czasie oczekiwań, rozróżnia te skrajnie odmienne przypadki. Osoby z ciążącymi na nich zobowiązaniami oraz narastającymi odsetkami mają wreszcie realne możliwości, aby wyjść […]

Dobór optymalnej formy prowadzenia działalności gospodarczej żywo dotyka wielu przedsiębiorców. Kancelaria Rafał Ptak i Wspólnicy oferuje im swoją pomoc. Od jakiegoś czasu wzrasta zainteresowanie przekształcaniem spółek. Liczba możliwych transformacji firmy i dostępnych wariantów nie ogranicza się oczywiście do jednego. Jednak dziś postaramy się przybliżyć od strony prawnej sytuację, w której spółka cywilna staje się spółką […]

Nieznajomość prawa szkodzi – tym bardziej, kiedy przepisy i ich interpretacje zmieniają się jak w kalejdoskopie. Takie realia dla wielu stanowią zachętę, by wykorzystać dostępne furtki i zyskać kosztem innych. Dlatego przy podejmowaniu ważnych decyzji, które wiążą się z wykonaniem dowolnych czynności prawnych, warto zasięgnąć fachowej porady. Prawnicy z naszej kancelarii świadczą usługi prawne we […]

Uprzejmie informujemy, że od 12-04-2021 oficjalnie działamy pod nowym adresem. Biuro przy ul. Żernickiej 253 zostało zamknięte – od teraz zapraszamy Państwa na spotkania i konsultacje prawne przy ul. Halickiej 14 we Wrocławiu. Nowa siedziba naszej Kancelarii znajduje się zaledwie 1 km od poprzedniej, jadąc w kierunku ulicy Kosmonautów – we wrocławskiej dzielnicy Fabryczna. Zmiana […]

Zgłoszenie wierzytelności jest pismem, uprawniającym upadłego wierzyciela do sądowego dochodzenia roszczeń. Zapewnia mu ochronę prawną i pełni funkcję powództwa. Dotyczy wyłącznie tych wierzytelności, które powstały przed datą ogłoszenia upadłości. Co więcej, ta czynność procesowa nie wymaga zgłoszenia należności ze stosunku pracy. Sposób na sądowe dochodzenie roszczenia: zgłoszenie wierzytelności Aby skorzystać z prawa do uzyskania ochrony […]

Kwestie związane z dziedziczeniem oraz wskazywaniem spadkobierców zawsze budzą wiele emocji. Chcąc uniknąć sporów i rodzinnego rozłamu, warto znać prawne wymogi względem formy oraz treści ostatniej woli. W przypadku dokumentu spisanego ręcznie, z reguły pojawia się mnóstwo pytań oraz wątpliwości. Tutaj postaramy się odpowiedzieć na najczęstsze i najważniejsze spośród nich. Podstawowe czynniki to czytelność oraz […]

W celu jak najszybszego uzyskania przez wierzyciela tytułu egzekucyjnego, jakim jest nakaz zapłaty, należy wszcząć postępowanie upominawcze. Dochodzenie roszczeń w tym trybie dotyczy sytuacji, gdy dłużnik nie kwestionuje istnienia przedmiotowego zadłużenia. Pozwany ma jednak prawo odwołać się, wnosząc sprzeciw od nakazu zapłaty. Jakie konsekwencje niesie ze sobą skorzystanie z tego rozwiązania? Przesłanki wydania nakazu zapłaty […]

Wraz z początkiem 2021 roku zakończył się okres przejściowy Brexitu. Wielka Brytania ostatecznie i całkowicie wystąpiła Unii Europejskiej – dla wielu firm to kompletnie nowa rzeczywistość, w której trzeba się jak najszybciej odnaleźć. 2 lata na przygotowania nie wszystkim wystarczyły, o czym świadczą trudności, jakich doświadczają konsumenci i odbiorcy B2B po obu stronach Kanału LaManche. […]

Narastające trudności finansowe poważnie komplikują codzienne życie. Prawo daje zadłużonym kilka możliwości zgodnego z prawem wyjścia z kłopotów: właśnie upadłość konsumencka będzie tutaj modelowym przykładem. Złożenie wniosku wraz z kompletem dokumentów wcale jednak nie oznacza pomyślnego rozwiązania sprawy – sąd może odmówić przeprowadzenia postępowania. Czy to oznacza, że po takiej decyzji nie ma już żadnego […]

Jaką formę działalności wybrać, aby w optymalny sposób zadbać o swoje interesy? Takie pytania zadaje sobie wielu przedsiębiorców. Zwłaszcza w czasach kryzysu, kiedy niejednokrotnie trzeba chwytać się każdej możliwości, jaką przewiduje polskie prawo. Transformacja spółki cywilnej w osobową spółkę prawa handlowego może być jedną z nich. Na co konkretnie można liczyć, decydując się na taki […]

Pełna zdolność do dokonywania czynności prawnych wiąże się stricte z wiekiem. Każdy obywatel RP, który ukończył 18. rok życia i nie został ubezwłasnowolniony, może zawierać ważne umowy, dokonywać wiążących transakcji itd. Szkopuł w tym, że wiedzy i doświadczenia, potrzebnych by rozpoznać wszystkie przyszłe konsekwencje podejmowanych działań, nie nabywa się wraz z upływem lat – tylko […]

Zabezpieczenie przyszłości własnej oraz najbliższej rodziny stanowi niezwykle istotne zadanie. Zwłaszcza w momencie zawarcia związku małżeńskiego – ten fakt automatycznie wywołuje zawiązanie ustawowej wspólności majątkowej. Chyba, że zainteresowane strony zgodzą się na inne rozwiązanie. Polskie prawo wymienia 8 przyczyn ustania wspólnoty majątkowej, w tym jego podział na drodze umowy intercyzy. Jak sporządzić taki dokument, jakiego […]

Kilka miesięcy temu egzekucja prowadzona względem mojego dłużnika została umorzona z uwagi na bezskuteczność działań komornika. Obecnie zastanawiam się nad wystąpieniem ze skargą pauliańską przeciwko córce nielojalnego kontrahenta, której dłużnik darował dochodową nieruchomość. Egzekucja z tej nieruchomości mogłaby zaspokoić moje roszczenia. Obawiam się jednak, że gdy dłużnik i jego córka dowiedzą się o moich zamiarach, […]

Istniej wiele zajęć, które znakomicie zasilić mogą domowy budżet, jednak nie sposób poświęcić się im w pełni. Czy to ze względu na to, że nie istnieje możliwość, by przez cały rok przynosiły zadowalający zysk, czy też to, że po prostu będzie to niemożliwe. Działalność sezonowa, tak jak każdy inny rodzaj aktywności gospodarczej wymaga jednak spełnienia […]

Pierwsza odpowiedź, jaka się nasuwa, to oczywiście wysokość zobowiązań, jakie trzeba spłacić. Nie wszystkie sytuacje są jednak takie proste i klarowne. Jedni w akcie desperacji zaciągają kolejne pożyczki, mimo że zdają sobie sprawę ze swoich możliwości finansowych. Inni z kolei wpadają w poważne tarapaty z powodu zdarzeń losowych i nieszczęśliwych wypadków, na które nie mieli […]

Sprawy rozwodowe z samej swojej istoty zazwyczaj nie należą do łatwych dla obu stron, istnieją jednak kwestie mogące uczynić dany przypadek szczególnie trudnym. Bardzo często jest taką walka o podział wypracowanego podczas wspólnego życia majątku – co oczywiste, nierzadko każda ze stron stoi na stanowisku, że należy jej się większy w nim udział. Rzeczywiście, można […]

Podpisanie dowolnego porozumienia, kontraktu lub innego wiążącego dokumentu skutkuje powstaniem konkretnych zobowiązań. Każda strona umowy ma określone obowiązki, z których powinna wywiązywać zgodnie z poczynionymi wcześniej ustaleniami. Niestety nie zawsze to, co zostało zapisane na papierze, jest realizowane lub w ogóle wykonalne w rzeczywistości. Zasady jednostronnego odstąpienia od umowy są istotne zarówno dla tych, którzy […]

Niekiedy przy okazji codziennych rozmów zamiennie używamy takich pojęć jak wykroczenie i przestępstwo. Należy jednak wiedzieć, że pomiędzy takimi kwalifikacjami popełnianych czynów istnieją znaczne różnice, które wyrażają się przede wszystkim w dotkliwości kar, jakie za nie grożą. Warto mieć świadomość, jakie konsekwencje mogą spotykać tych, którzy dopuszczają się przewinień w zakresie obowiązku odprowadzania podatków. Wartość […]

Pełna wspólnota całego majątku pomiędzy małżonkami następuje natychmiast po prawomocnym zawarciu związku. Dotyczy to nie tylko praw do decydowania o wspólnych składowych majątku, jak również podjętych później zobowiązań. Innymi słowy jeden z małżonków bierze odpowiedzialność za wszelkie długi zaciągnięte przez osobę związaną węzłem małżeńskim. Wiele osób zastanawia się, czy intercyza lub inna forma podziału majątku […]

Popadnięcie w niemożliwe już do spłacenia długi to problem tysięcy naszych rodaków, nękanych w rezultacie przez wierzycieli usiłujących odzyskiwać należne im pieniądze. Możliwość pozbycia się tego bagażu i rozpoczęcia wszystkiego od nowa jest dla wielu z nich upragnionym rozwiązaniem – toteż od momentu wprowadzenia w Polsce możliwości ogłoszenia upadłości konsumenckiej, jej popularność rośnie. Trzeba jednak […]

W potocznym rozumieniu bankructwo oznacza całkowitą utratę niemal wszystkiego, co udało się wcześniej nabyć i osiągnąć. Prawna rzeczywistość wygląda nieco inaczej, a uwolnienie od długów przez upadłość konsumencką pozwala rozpocząć od nowa, a nie od zera absolutnego. Posiadamy wieloletnie doświadczenie w niesieniu pomocy osobom z poważnymi kłopotami finansowymi i wiemy, jak wyjść z nich obronną […]

Poważne problemy finansowe w naturalny, całkowicie zrozumiały sposób wywołują nieprzyjemne emocje. Najpierw niewypłacalność, potem nieuchronna perspektywa egzekucji komorniczej – koniec świata! A przecież wcale nie musi tak być. Polskie prawo daje obywatelom szereg instrumentów, a zwłaszcza tytułową upadłość konsumencką, które pozwalają na oddłużenie i nowy start. Pracownicy naszej kancelarii dokładnie znają wszystkie procedury i przesłanki, […]

Wartość zarówno jednego, jak i drugiego trudno przecenić. Różne sytuacje – czy to w życiu codziennym, czy też podczas prowadzenia firmy – wymagają dogłębnej znajomości szczegółowych zagadnień z różnych dziedzin prawa. Trudno wymagać, by każdy posiadał taką wiedzę, a jej brak zdecydowanie nie pomaga w podejmowaniu świadomych, odpowiedzialnych decyzji. Uzyskanie fachowej porady zmienia stan rzeczy […]

W polskim prawie funkcjonuje szereg różnych form prowadzenia działalności gospodarczej. Każda z nich charakteryzuje się odmiennym zestawem reguł i obostrzeń. Wraz z rozwojem firmy niektóre przepisy stają się dla przedsiębiorstwa przysłowiową kulą u nogi – w takich przypadkach przekształcenie spółki może okazać się niezwykle korzystnym rozwiązaniem. Prawnicy z naszej kancelarii mają bogate doświadczenie w tym […]

Ustanie wspólności majątkowej najczęściej ma miejsce podczas rozwodu. Jeśli wkrótce-byli małżonkowie nie dojdą do porozumienia, a jednocześnie nie zawarli wcześniej intercyzy, sprawa zwykle znajduje finał w sądzie. O ile nie ma większych wątpliwości odnośnie składników, które do wspólnego majątku wnieśli małżonkowie przed zawarciem związku, tak podział dorobku powstałego później wymaga dokładnego zbadania wszystkich okoliczności. Przychody […]

Art. 9. ust.3 ustawy o własności lokali stanowi:

ART. 1108 KPC:

Art. 389. [Umowa przedwstępna]

§ 1. Umowa, przez którą jedna ze stron lub obie zobowiązują się do zawarcia oznaczonej umowy (umowa przedwstępna), powinna określać istotne postanowienia umowy przyrzeczonej.

§ 2. Jeżeli termin, w ciągu którego ma być zawarta umowa przyrzeczona, nie został oznaczony, powinna ona być zawarta w odpowiednim terminie wyznaczonym przez stronę uprawnioną do żądania zawarcia umowy przyrzeczonej. Jeżeli obie strony są uprawnione do żądania zawarcia umowy przyrzeczonej i każda z nich wyznaczyła inny termin, strony wiąże termin wyznaczony przez stronę, która wcześniej złożyła stosowne oświadczenie. Jeżeli w ciągu roku od dnia zawarcia umowy przedwstępnej nie został wyznaczony termin do zawarcia umowy przyrzeczonej, nie można żądać jej zawarcia.

Art. 16. [Prawa osobiste i roszczenia]

1. W wypadkach przewidzianych w przepisach ustawowych w księdze wieczystej, poza prawami rzeczowymi, mogą być ujawnione prawa osobiste i roszczenia.

2.W szczególności mogą być ujawniane:

      1) prawo najmu lub dzierżawy, prawo odkupu lub pierwokupu, prawo dożywocia,

      2) roszczenie o przeniesienie własności nieruchomości lub użytkowania wieczystego albo o ustanowienie ograniczonego prawa rzeczowego; dotyczy to także roszczeń przyszłych,

      3) roszczenie wynikające z określenia zarządu lub sposobu korzystania z nieruchomości przez współwłaścicieli lub wieczystych użytkowników,

      4) roszczenie współwłaścicieli wyłączające uprawnienie do zniesienia współwłasności,

      5) wierzytelności banku hipotecznego zabezpieczone hipoteką oraz informacje, że zostały one wpisane do rejestru zabezpieczenia listów zastawnych, o którym mowa w ustawie z dnia 29 sierpnia 1997 r. o listach zastawnych i bankach hipotecznych (Dz.U. Nr 140, poz. 940, z 1998 r. Nr 107, poz. 669, z 2000 r. Nr 6, poz. 70 i Nr 60, poz. 702 oraz z 2001 r. Nr 15, poz. 148 i Nr 39, poz. 459),

      6) prawo korzystania z budynku lub pomieszczenia mieszkalnego w oznaczonym czasie w każdym roku, o którym mowa w ustawie z dnia 13 lipca 2000 r. o ochronie nabywców prawa korzystania z budynku lub pomieszczenia mieszkalnego w oznaczonym czasie w każdym roku oraz o zmianie ustaw Kodeks cywilny, Kodeks wykroczeń i ustawy o księgach wieczystych i hipotece (Dz.U. Nr 74, poz. 855).

Art. 16. [Prawa osobiste i roszczenia]

1. W wypadkach przewidzianych w przepisach ustawowych w księdze wieczystej, poza prawami rzeczowymi, mogą być ujawnione prawa osobiste i roszczenia.

2.W szczególności mogą być ujawniane:

      1) prawo najmu lub dzierżawy, prawo odkupu lub pierwokupu, prawo dożywocia,

      2) roszczenie o przeniesienie własności nieruchomości lub użytkowania wieczystego albo o ustanowienie ograniczonego prawa rzeczowego; dotyczy to także roszczeń przyszłych,

      3) roszczenie wynikające z określenia zarządu lub sposobu korzystania z nieruchomości przez współwłaścicieli lub wieczystych użytkowników,

      4) roszczenie współwłaścicieli wyłączające uprawnienie do zniesienia współwłasności,

      5) wierzytelności banku hipotecznego zabezpieczone hipoteką oraz informacje, że zostały one wpisane do rejestru zabezpieczenia listów zastawnych, o którym mowa w ustawie z dnia 29 sierpnia 1997 r. o listach zastawnych i bankach hipotecznych (Dz.U. Nr 140, poz. 940, z 1998 r. Nr 107, poz. 669, z 2000 r. Nr 6, poz. 70 i Nr 60, poz. 702 oraz z 2001 r. Nr 15, poz. 148 i Nr 39, poz. 459),

      6) prawo korzystania z budynku lub pomieszczenia mieszkalnego w oznaczonym czasie w każdym roku, o którym mowa w ustawie z dnia 13 lipca 2000 r. o ochronie nabywców prawa korzystania z budynku lub pomieszczenia mieszkalnego w oznaczonym czasie w każdym roku oraz o zmianie ustaw Kodeks cywilny, Kodeks wykroczeń i ustawy o księgach wieczystych i hipotece (Dz.U. Nr 74, poz. 855).

Art. 17 ustawy o księgach wieczystych i hipotece. [Skutki ujawnienia]

Przez ujawnienie w księdze wieczystej prawo osobiste lub roszczenie uzyskuje skuteczność względem praw nabytych przez czynność prawną po jego ujawnieniu, z wyjątkiem służebności drogi koniecznej, służebności przesyłu albo służebności ustanowionej w związku z przekroczeniem granicy przy wznoszeniu budynku lub innego urządzenia.

PRAWO UPADŁOŚCIOWE I NAPRAWCZE

Art. 491(1). [Zakres zastosowania]

Przepisy niniejszego tytułu stosuje się wobec osób fizycznych, do których nie mają zastosowania przepisy działu II tytułu I części pierwszej.

Art. 491 (2). [Wniosek o ogłoszenie upadłości]

1. W sprawach objętych przepisami niniejszego tytułu postępowanie upadłościowe prowadzi się według stosowanych odpowiednio przepisów o postępowaniu upadłościowym obejmującym likwidację majątku upadłego, z tym że nie stosuje się przepisów art. 20, art. 21, art. 28 ust. 1, art. 32 ust. 1, art. 44-50, art. 53, art. 55-56 i art. 307 ust. 1.

2. Wniosek o ogłoszenie upadłości może zgłosić tylko dłużnik.

3. Obwieszczenia postanowienia o ogłoszeniu upadłości dokonuje się przez ogłoszenie w budynku sądowym oraz zamieszczenie w co najmniej jednym dzienniku o zasięgu krajowym.

4. Sąd niezwłocznie zwraca się do naczelnika urzędu skarbowego właściwego dla dłużnika o udzielenie informacji, czy dłużnik w ciągu ostatnich pięciu lat przed złożeniem wniosku o ogłoszenie upadłości zgłaszał fakt dokonania czynności prawnych podlegających opodatkowaniu, oraz zasięga informacji w Krajowym Rejestrze Sądowym, czy dłużnik jest wspólnikiem spółek handlowych.

5. Sędzia-komisarz może zezwolić, żeby likwidację masy upadłości prowadził upadły pod nadzorem syndyka.

6. Do zobowiązań upadłego powstałych po prawomocnym ustaleniu planu spłaty nie stosuje się art. 146 ust. 4.

Art. 491(3). [Oddalenie wniosku o ogłoszenie upadłości]

1. Sąd oddala wniosek o ogłoszenie upadłości, jeżeli niewypłacalność dłużnika nie powstała wskutek wyjątkowych i niezależnych od niego okoliczności, w szczególności w przypadku gdy dłużnik zaciągnął zobowiązanie będąc niewypłacalnym, albo do rozwiązania stosunku pracy dłużnika doszło z przyczyn leżących po stronie pracownika lub za jego zgodą.

2. Sąd oddala wniosek o ogłoszenie upadłości, jeżeli w stosunku do dłużnika w okresie dziesięciu lat przed złożeniem wniosku o ogłoszenie upadłości:

1) prowadzono postępowanie upadłościowe lub inne postępowanie, w którym umorzono całość lub część jego zobowiązań albo w którym zawarto układ, lub

2) prowadzono postępowanie upadłościowe, w którym nie zaspokojono wszystkich wierzycieli, a dłużnik po zakończeniu lub umorzeniu postępowania zobowiązań swych nie wykonał, lub

3) prowadzono postępowanie upadłościowe według przepisów tytułu niniejszego, jeżeli postępowanie to zostało umorzone z innych przyczyn niż na wniosek wszystkich wierzycieli, lub

4) czynność prawna dłużnika została prawomocnie uznana za dokonaną z pokrzywdzeniem wierzycieli.

PRAWO UPADŁOŚCIOWE I NAPRAWCZE:

Art. 491(1). [Zakres zastosowania]

Przepisy niniejszego tytułu stosuje się wobec osób fizycznych, do których nie mają zastosowania przepisy działu II tytułu I części pierwszej.

Art. 491(2). [Wniosek o ogłoszenie upadłości]

1. W sprawach objętych przepisami niniejszego tytułu postępowanie upadłościowe prowadzi się według stosowanych odpowiednio przepisów o postępowaniu upadłościowym obejmującym likwidację majątku upadłego, z tym że nie stosuje się przepisów art. 20, art. 21, art. 28 ust. 1, art. 32 ust. 1, art. 44-50, art. 53, art. 55-56 i art. 307 ust. 1.

2. Wniosek o ogłoszenie upadłości może zgłosić tylko dłużnik.

3. Obwieszczenia postanowienia o ogłoszeniu upadłości dokonuje się przez ogłoszenie w budynku sądowym oraz zamieszczenie w co najmniej jednym dzienniku o zasięgu krajowym.

4. Sąd niezwłocznie zwraca się do naczelnika urzędu skarbowego właściwego dla dłużnika o udzielenie informacji, czy dłużnik w ciągu ostatnich pięciu lat przed złożeniem wniosku o ogłoszenie upadłości zgłaszał fakt dokonania czynności prawnych podlegających opodatkowaniu, oraz zasięga informacji w Krajowym Rejestrze Sądowym, czy dłużnik jest wspólnikiem spółek handlowych.

5. Sędzia-komisarz może zezwolić, żeby likwidację masy upadłości prowadził upadły pod nadzorem syndyka.

6. Do zobowiązań upadłego powstałych po prawomocnym ustaleniu planu spłaty nie stosuje się art. 146 ust. 4.

Art. 491(3). [Oddalenie wniosku o ogłoszenie upadłości]

1. Sąd oddala wniosek o ogłoszenie upadłości, jeżeli niewypłacalność dłużnika nie powstała wskutek wyjątkowych i niezależnych od niego okoliczności, w szczególności w przypadku gdy dłużnik zaciągnął zobowiązanie będąc niewypłacalnym, albo do rozwiązania stosunku pracy dłużnika doszło z przyczyn leżących po stronie pracownika lub za jego zgodą.

2. Sąd oddala wniosek o ogłoszenie upadłości, jeżeli w stosunku do dłużnika w okresie dziesięciu lat przed złożeniem wniosku o ogłoszenie upadłości:

1) prowadzono postępowanie upadłościowe lub inne postępowanie, w którym umorzono całość lub część jego zobowiązań albo w którym zawarto układ, lub

2) prowadzono postępowanie upadłościowe, w którym nie zaspokojono wszystkich wierzycieli, a dłużnik po zakończeniu lub umorzeniu postępowania zobowiązań swych nie wykonał, lub

3) prowadzono postępowanie upadłościowe według przepisów tytułu niniejszego, jeżeli postępowanie to zostało umorzone z innych przyczyn niż na wniosek wszystkich wierzycieli, lub

4) czynność prawna dłużnika została prawomocnie uznana za dokonaną z pokrzywdzeniem wierzycieli.

Art. 33 ust. 1 ustawy o zawodzie lekarza i lekarza dentysty stanowi:

Art. 33. 1. Badanie lub udzielenie pacjentowi innego świadczenia zdrowotnego bez jego zgody jest dopuszczalne, jeżeli wymaga on niezwłocznej pomocy lekarskiej, a ze względu na stan zdrowia lub wiek nie może wyrazić zgody i nie ma możliwości porozumienia się z jego przedstawicielem ustawowym lub opiekunem faktycznym.

Świadoma zgoda pacjenta na zabieg.

USTAWA O KOSZTACH SĄDOWYCH W SPRAWACH CYWILNYCH – OPŁATA OD WNIOSKU O OGOSZENIE UPADŁOSCI KONSUMENCKIEJ:

Art. 75. [Postępowanie upadłościowe i naprawcze]

Opłatę stałą w kwocie 200 złotych pobiera się od:

1) wniosku o wszczęcie postępowania naprawczego;

2) wniosku o wszczęcie wtórnego postępowania upadłościowego;

3) zażalenia na postanowienia wydane w postępowaniu upadłościowym i naprawczym;

4) sprzeciwu co do uznania lub odmowy uznania zgłoszonych wierzytelności;

5) wniosku o ogłoszenie upadłości osoby fizycznej nieprowadzącej działalności gospodarczej.

STOSOWANIE PRAWA UPADŁOŚCIOWEGO I NAPRAWCZEGO DO OSÓB, KTÓRE ZAPRZESTAŁY PROWADZENIA DZIAŁALNOŚCI GOSPODARCZEJ – ART. 8 PRAWA UPADŁOŚCIOWEGO I NAPRAWCZEGO

Art. 8. [Zaprzestanie działalności gospodarczej]

1. Można żądać ogłoszenia upadłości osoby fizycznej, która była przedsiębiorcą, także po zaprzestaniu prowadzenia przez nią działalności gospodarczej, jeżeli od dnia wykreślenia z właściwego rejestru nie upłynął rok.

2. Przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio do osób, które przestały być wspólnikami osobowych spółek handlowych.

ART. 219 KPC POŁĄCZENIE SPRAW DO ŁĄCZNEGO ROZPOZNANIA:

Art. 219. [Połączenie spraw]

Sąd może zarządzić połączenie kilku oddzielnych spraw toczących się przed nim w celu ich łącznego rozpoznania lub także rozstrzygnięcia, jeżeli są one ze sobą w związku lub mogły być objęte jednym pozwem.

ZŁOŻENIE WNIOSKU O OGŁOSZENIE UPADŁOŚCI KONSUMENCKIEJ NIE POWODUJE ZAWIESZENIA TOCZĄCYCH SIĘ POSTĘPOWAŃ EGZEKUCYJNYCH:l

Art. 146. [Zawieszenie egzekucji]

1. Postępowanie egzekucyjne dotyczące wierzytelności podlegającej zgłoszeniu do masy upadłości, wszczęte przed ogłoszeniem upadłości, ulega zawieszeniu z mocy prawa z dniem ogłoszenia upadłości. Postępowanie to umarza się z mocy prawa po uprawomocnieniu się postanowienia o ogłoszeniu upadłości. Zawieszenie postępowania egzekucyjnego nie stoi na przeszkodzie przysądzeniu własności nieruchomości, jeżeli przybicia udzielono przed ogłoszeniem upadłości, a nabywca egzekucyjny wpłaci w terminie cenę nabycia.

2. Sumy uzyskane w zawieszonym postępowaniu egzekucyjnym, a jeszcze niewydane, przelewa się do masy upadłości po uprawomocnieniu się postanowienia o ogłoszeniu upadłości.

3. Po ogłoszeniu upadłości niedopuszczalne jest wykonanie, wydanego przed ogłoszeniem upadłości dłużnika, postanowienia o zabezpieczeniu roszczenia wynikającego z wierzytelności podlegającej zgłoszeniu do masy upadłości, z wyjątkiem zabezpieczenia roszczeń alimentacyjnych oraz roszczeń o rentę z tytułu odpowiedzialności za uszkodzenie ciała lub rozstrój zdrowia albo utratę żywiciela oraz o zamianę uprawnień objętych treścią prawa dożywocia na dożywotnią rentę.

4. Po ogłoszeniu upadłości niedopuszczalne jest wszczęcie egzekucji świadczeń pieniężnych z masy upadłości. Świadczenie pieniężne zasądzone od syndyka podlega zaspokojeniu według przepisów ustawy.

Art. 491(2). [Wniosek o ogłoszenie upadłości]

1. W sprawach objętych przepisami niniejszego tytułu postępowanie upadłościowe prowadzi się według stosowanych odpowiednio przepisów o postępowaniu upadłościowym obejmującym likwidację majątku upadłego, z tym że nie stosuje się przepisów art. 20, art. 21, art. 28 ust. 1, art. 32 ust. 1, art. 44-50, art. 53, art. 55-56 i art. 307 ust. 1.

ZWOLNIENIE OD KOSZTÓW SĄDOWYCH

Art. 100. [Strona w całości zwolniona od kosztów]

1. Strona w całości zwolniona od kosztów sądowych z mocy ustawy nie uiszcza opłat sądowych i nie ponosi wydatków, które obciążają tymczasowo Skarb Państwa.

2. Sąd może zwolnić stronę od kosztów sądowych w całości. Przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio.

Art. 101. [Zwolnienie częściowe]

1. Sąd może zwolnić stronę od kosztów sądowych w części, jeżeli strona jest w stanie ponieść tylko część tych kosztów.

2. Częściowe zwolnienie od tych kosztów może polegać na zwolnieniu od poniesienia albo ułamkowej lub procentowej ich części, albo określonej ich kwoty, albo niektórych opłat lub wydatków. Może też polegać na przyznaniu zwolnienia co do pewnej części roszczenia lub co do niektórych roszczeń dochodzonych łącznie; roszczenia te lub ich części sąd oznacza w postanowieniu o przyznaniu częściowego zwolnienia od kosztów sądowych.

3. Strona częściowo zwolniona od kosztów sądowych obowiązana jest uiścić opłaty oraz ponieść wydatki w takiej wysokości, jaka nie jest objęta zwolnieniem przyznanym przez sąd. Przepis art. 100 ust. 1 stosuje się odpowiednio.

Art. 102. [Wniosek o zwolnienie]

1. Zwolnienia od kosztów sądowych może się domagać osoba fizyczna, jeżeli złoży oświadczenie, z którego wynika, że nie jest w stanie ich ponieść bez uszczerbku utrzymania koniecznego dla siebie i rodziny.

2. Do wniosku o zwolnienie od kosztów sądowych powinno być dołączone oświadczenie obejmujące szczegółowe dane o stanie rodzinnym, majątku, dochodach i źródłach utrzymania osoby ubiegającej się o zwolnienie od kosztów. Oświadczenie sporządza się według ustalonego wzoru. Jeżeli oświadczenie nie zostało złożone albo nie zawiera wszystkich wymaganych danych, stosuje się art. 130 ustawy z dnia 17 listopada 1964 r. – Kodeks postępowania cywilnego (Dz.U. Nr 43, poz. 296, z późn. zm.[10] ).

3. Sąd może odebrać od osoby ubiegającej się o zwolnienie od kosztów sądowych przyrzeczenie o treści: „Świadomy znaczenia mych słów i odpowiedzialności przed prawem zapewniam, że złożone przeze mnie oświadczenie o stanie rodzinnym, majątku, dochodach i źródłach utrzymania jest prawdziwe i rzetelne”. Przed odebraniem przyrzeczenia należy pouczyć osobę ubiegającą się o zwolnienie od kosztów sądowych o treści art. 111.

4. Wniosek o zwolnienie od kosztów strony reprezentowanej przez adwokata lub radcę prawnego złożony bez dołączenia oświadczenia, o którym mowa w ust. 2, przewodniczący zwraca bez wzywania o uzupełnienie braków formalnych wniosku o zwolnienie od kosztów sądowych.

ODDALENIE WNIOSKU O OGŁOSZENIE UPADŁOŚCI:

Art. 13. [Inne przyczyny oddalenia wniosku]

1. Sąd oddali wniosek o ogłoszenie upadłości, jeżeli majątek niewypłacalnego dłużnika nie wystarcza na zaspokojenie kosztów postępowania.

SĄD UPADŁOŚCIOWY:

Art. 18. [Sąd upadłościowy] Sprawy o ogłoszenie upadłości rozpoznaje sąd upadłościowy w składzie trzech sędziów zawodowych. Sądem upadłościowym jest sąd rejonowy – sąd gospodarczy.

Art. 19. [Właściwość sądu]

1. Do rozpoznania spraw o ogłoszenie upadłości właściwy jest sąd upadłościowy, właściwy dla zakładu głównego przedsiębiorstwa dłużnika.

2. Jeżeli dłużnik ma zakłady w obszarach właściwości różnych sądów i trudno ustalić, który z nich jest zakładem głównym, właściwy jest każdy z tych sądów.

3. Jeżeli dłużnik nie ma w Rzeczypospolitej Polskiej przedsiębiorstwa, właściwy jest sąd miejsca zamieszkania albo siedziby dłużnika, a gdy dłużnik nie ma w Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania albo siedziby, właściwy jest sąd, w którego obszarze znajduje się majątek dłużnika.

ODPOWIEDZIALNOŚĆ KOMADYTARIUSZA W SPÓŁCE KOMANDYTOWEJ:

Art. 111. [Zakres odpowiedzialności]

Komandytariusz odpowiada za zobowiązania spółki wobec jej wierzycieli tylko do wysokości sumy komandytowej.

Art. 112. [Wkład a odpowiedzialność]

§ 1. Komandytariusz jest wolny od odpowiedzialności w granicach wartości wkładu wniesionego do spółki.

§ 2. W przypadku zwrotu wkładu w całości albo w części odpowiedzialność zostaje przywrócona w wysokości równej wartości dokonanego zwrotu.

§ 3. W przypadku uszczuplenia majątku spółki przez stratę, uważa się za zwrot wkładu w stosunku do wierzycieli każdą wypłatę dokonaną przez spółkę na rzecz komandytariusza przed uzupełnieniem wkładu do pierwotnej wartości określonej w umowie spółki. Dokonanie takich wypłat nie wymaga wpisu do rejestru.

§ 4. Komandytariusz nie jest obowiązany do zwrotu tego, co pobrał tytułem zysku na podstawie sprawozdania finansowego, chyba że działał w złej wierze.

art. 389 KC UMOWA PRZEDWSTĘPNA:

Art. 389. § 1. Umowa, przez którą jedna ze stron lub obie zobowiązują się do zawarcia oznaczonej umowy (umowa przedwstępna), powinna określać istotne postanowienia umowy przyrzeczonej.

§ 2. Jeżeli termin, w ciągu którego ma być zawarta umowa przyrzeczona, nie został oznaczony, powinna ona być zawarta w odpowiednim terminie wyznaczonym przez stronę uprawnioną do żądania zawarcia umowy przyrzeczonej. Jeżeli obie strony są uprawnione do żądania zawarcia umowy przyrzeczonej i każda z nich wyznaczyła inny termin, strony wiąże termin wyznaczony przez stronę, która wcześniej złożyła stosowne oświadczenie. Jeżeli w ciągu roku od dnia zawarcia umowy przedwstępnej nie został wyznaczony termin do zawarcia umowy przyrzeczonej, nie można żądać jej zawarcia.

art. 395 KC UMOWNE ODSTĘPNIE:

Art. 395. § 1. Można zastrzec, że jednej lub obu stronom przysługiwać będzie w ciągu oznaczonego terminu prawo odstąpienia od umowy. Prawo to wykonywa się przez oświadczenie złożone drugiej stronie.
§ 2. W razie wykonania prawa odstąpienia umowa uważana jest za nie zawartą. To, co strony już świadczyły, ulega zwrotowi w stanie niezmienionym, chyba że zmiana była konieczna w granicach zwykłego zarządu. Za świadczone usługi oraz za korzystanie z rzeczy należy się drugiej stronie odpowiednie wynagrodzenie.

FORMA UMOWY PRZENOSZĄCEJ WŁASNOŚC NIERUCHOMOŚCI:

Art. 158. Umowa zobowiązująca do przeniesienia własności nieruchomości powinna być zawarta w formie aktu notarialnego. To samo dotyczy umowy przenoszącej własność, która zostaje zawarta w celu wykonania istniejącego uprzednio zobowiązania do przeniesienia własności nieruchomości; zobowiązanie powinno być w akcie wymienione.

PRZENIESIENIE WŁASNOŚCI NIERUCHOMOŚCI:

Art. 157. § 1. Własność nieruchomości nie może być przeniesiona pod warunkiem ani z zastrzeżeniem terminu.
§ 2. Jeżeli umowa zobowiązująca do przeniesienia własności nieruchomości została zawarta pod warunkiem lub z zastrzeżeniem terminu, do przeniesienia własności potrzebne jest dodatkowe porozumienie stron obejmujące ich bezwarunkową zgodę na niezwłoczne przejście własności.

FORMA PEŁNOMOCNICTWA DO UMOWY MAJACEJ ZA PRZEDMIOT NIERUCHOMOŚĆ:

Art. 157. § 1. Własność nieruchomości nie może być przeniesiona pod warunkiem ani z zastrzeżeniem terminu.
§ 2. Jeżeli umowa zobowiązująca do przeniesienia własności nieruchomości została zawarta pod warunkiem lub z zastrzeżeniem terminu, do przeniesienia własności potrzebne jest dodatkowe porozumienie stron obejmujące ich bezwarunkową zgodę na niezwłoczne przejście własności.

103 PAR. 1 KC FALSUS PROCURATOR:

Art. 103. § 1. Jeżeli zawierający umowę jako pełnomocnik nie ma umocowania albo przekroczy jego zakres, ważność umowy zależy od jej potwierdzenia przez osobę, w której imieniu umowa została zawarta.

UMOWA PRZEDWSTĘPNA – UCHYLANIE SIĘ OD ZAWARCIA UMOWY PRZYRZECZONEJ:

Art. 390.  § 1. Jeżeli strona zobowiązana do zawarcia umowy przyrzeczonej uchyla się od jej zawarcia, druga strona może żądać naprawienia szkody, którą poniosła przez to, że liczyła na zawarcie umowy przyrzeczonej. Strony mogą w umowie przedwstępnej odmiennie określić zakres odszkodowania.
§ 2. Jednakże gdy umowa przedwstępna czyni zadość wymaganiom, od których zależy ważność umowy przyrzeczonej, w szczególności wymaganiom co do formy, strona uprawniona może dochodzić zawarcia umowy przyrzeczonej.
§ 3. Roszczenia z umowy przedwstępnej przedawniają się z upływem roku od dnia, w którym umowa przyrzeczona miała być zawarta. Jeżeli sąd oddali żądanie zawarcia umowy przyrzeczonej, roszczenia z umowy przedwstępnej przedawniają się z upływem roku od dnia, w którym orzeczenie stało się prawomocne.

ODPOWIEDZIALNOŚĆ KONTRAKTOWA:

Art. 471. Dłużnik obowiązany jest do naprawienia szkody wynikłej z niewykonania lub nienależytego wykonania zobowiązania, chyba że niewykonanie lub nienależyte wykonanie jest następstwem okoliczności, za które dłużnik odpowiedzialności nie ponosi.

JURYSDYKCJA KRAJOWA W SPRAWACH SPADKOWYCH:

Art. 1108. § 1. Do jurysdykcji krajowej należą sprawy spadkowe, jeżeli spadkodawca w chwili śmierci był obywatelem polskim lub miał miejsce zamieszkania bądź miejsce zwykłego pobytu w Rzeczypospolitej Polskiej.
§ 2. Do jurysdykcji krajowej należą również sprawy spadkowe, jeżeli majątek spadkowy albo jego znaczna część znajduje się w Rzeczypospolitej Polskiej.

TERMIN DLA SĄDU NA ROZPOZNANIE WNIOSKU O UDZIELENIE ZABEZPIECZENIA.

ART. 737 KPC, Wniosek o udzielenie zabezpieczenia podlega rozpoznaniu bezzwłocznie, nie później jednak niż w terminie tygodnia od dnia jego wpływu do sądu, chyba że przepis szczególny stanowi inaczej. Jeżeli ustawa przewiduje rozpoznanie wniosku na rozprawie, należy ją wyznaczyć tak, aby rozprawa mogła odbyć się w terminie miesięcznym od dnia wpływu wniosku.

SĄD WŁAŚCIWY DLA ROZPOZNANIA WNIOSKU O UDZIELENIE ZABEZPIECZENIA

ART. 737 KPC Wniosek o udzielenie zabezpieczenia podlega rozpoznaniu bezzwłocznie, nie później jednak niż w terminie tygodnia od dnia jego wpływu do sądu, chyba że przepis szczególny stanowi inaczej. Jeżeli ustawa przewiduje rozpoznanie wniosku na rozprawie, należy ją wyznaczyć tak, aby rozprawa mogła odbyć się w terminie miesięcznym od dnia wpływu wniosku.

SPOSOBY ZABEZPIECZENIA ROSZCZENIA NIEPIENIĘŻNEGO:

Art. 755 ust. 1 pkt. 2 i 5 KPC:

§ 1. Jeżeli przedmiotem zabezpieczenia nie jest roszczenie pieniężne, sąd udziela zabezpieczenia w taki sposób, jaki stosownie do okoliczności uzna za odpowiedni, nie wyłączając sposobów przewidzianych do zabezpieczenia roszczeń pieniężnych. W szczególności sąd może:

2) ustanowić zakaz zbywania przedmiotów lub praw objętych postępowaniem;

5) nakazać wpisanie stosownego ostrzeżenia w księdze wieczystej lub we właściwym rejestrze.

SPOSOBY ZABEZPIECZENIA ROSZCZENIA NIEPIENIĘŻNEGO:

Art. 755 KPC:

§ 1. Jeżeli przedmiotem zabezpieczenia nie jest roszczenie pieniężne, sąd udziela zabezpieczenia w taki sposób, jaki stosownie do okoliczności uzna za odpowiedni, nie wyłączając sposobów przewidzianych do zabezpieczenia roszczeń pieniężnych. W szczególności sąd może:

1) unormować prawa i obowiązki stron lub uczestników postępowania na czas trwania postępowania;

2) ustanowić zakaz zbywania przedmiotów lub praw objętych postępowaniem;

3) zawiesić egzekucję lub postępowanie wykonawcze;

4) uregulować sposób roztoczenia pieczy nad małoletnimi dziećmi;

5) nakazać wpisanie stosownego ostrzeżenia w księdze wieczystej lub we właściwym rejestrze.

§ 2. W sprawach przeciwko środkom społecznego przekazu o ochronę dóbr osobistych, sąd odmówi udzielenia zabezpieczenia polegającego na zakazie publikacji, jeżeli zabezpieczeniu sprzeciwia się ważny interes publiczny.

ART. 740 UST. 1 KPC: UPRAWNIONY I OBOWIĄZANY STRONAMI POSTĘPOWANIA ZABEZPIECZAJĄCEGO.

Art. 740. § 1. Postanowienie, w przedmiocie zabezpieczenia, wydane na posiedzeniu niejawnym, a podlegające wykonaniu przez organ egzekucyjny, sąd doręcza tylko uprawnionemu, chyba że przepis szczególny stanowi inaczej. Doręczenia obowiązanemu dokonuje organ egzekucyjny równocześnie z przystąpieniem do wykonania postanowienia.

ART. 730 (1) UST. 3 KPC WYBÓR SPOSOBU ZABEZPIECZENIA ROSZCZENIA PRZEZ SĄD:

Art. 730 (1) § 3 KPC. Przy wyborze sposobu zabezpieczenia sąd uwzględni interesy stron lub uczestników postępowania w takiej mierze, aby uprawnionemu zapewnić należytą ochronę prawną, a obowiązanego nie obciążać ponad potrzebę.

art. 763 KPC ZAWIADAMIANIE STRONY O CZYNNOŚCIACH KOMORNIKA SĄDOWEGO:

Art. 763. Komornik zawiadamia stronę o każdej dokonanej czynności, o której terminie nie była zawiadomiona i przy której nie była obecna, i na jej żądanie udziela wyjaśnień o stanie sprawy.

ART. 743 KPC NADANIE PRZEZ SĄD Z URZĘDU POSTANOWIENIU O UDZIELENIU ZABEZPIECZENIA KLAUZULI WYKONALNOŚCI LUB WZMIANKI O WYKONALNOŚCI:

Art. 743. § 1. Jeżeli postanowienie o udzieleniu zabezpieczenia podlega wykonaniu w drodze egzekucji, do wykonania tego postanowienia stosuje się odpowiednio przepisy o postępowaniu egzekucyjnym, z tym jednak, że sąd nadaje postanowieniu o udzieleniu zabezpieczenia klauzulę wykonalności z urzędu. W razie zbiegu zabezpieczenia udzielonego przez sąd i organ administracyjny przepisy art. 773 i art. 774 nie mają zastosowania, z wyjątkiem wypadków przewidzianych w art. 751.
§ 2. Jeżeli z uwagi na swą treść postanowienie podlega wykonaniu w inny sposób, stosuje się odpowiednio przepisy dotyczące tego sposobu. Podstawą przeprowadzenia postępowania jest wtedy postanowienie zaopatrzone z urzędu przez przewodniczącego we wzmiankę o wykonalności.

OPŁATA OD WNIOSKU O UDZIELENIE ZABEZPIECZENIA:

Art. 68. Opłatę stałą w kwocie 40 złotych pobiera się od wniosku o:
1) udzielenie zabezpieczenia roszczenia niemajątkowego, chyba że wniosek został zgłoszony w piśmie rozpoczynającym postępowanie;
2) zmianę lub uchylenie postanowienia w przedmiocie zabezpieczenia roszczenia niemajątkowego.

Art. 69. Opłatę stałą w kwocie 100 złotych pobiera sąd od wniosku o:
1) udzielenie zabezpieczenia roszczenia majątkowego, chyba że wniosek został zgłoszony w piśmie rozpoczynającym postępowanie;
2) zmianę lub uchylenie postanowienia w przedmiocie zabezpieczenia roszczenia majątkowego.

art.737 KPC Termin rozpoznania wniosku o zabezpieczenie

Art. 737. Wniosek o udzielenie zabezpieczenia podlega rozpoznaniu bezzwłocznie, nie później jednak niż w terminie tygodnia od dnia jego wpływu do sądu, chyba że przepis szczególny stanowi inaczej. Jeżeli ustawa przewiduje rozpoznanie wniosku na rozprawie, należy ją wyznaczyć tak, aby rozprawa mogła odbyć się w terminie miesięcznym od dnia wpływu wniosku.

Art. 734 KPC Właściwość sądu do udzielania zabezpieczenia.

Art. 734.  Do udzielenia zabezpieczenia właściwy jest sąd, do którego właściwości należy rozpoznanie sprawy w pierwszej instancji. Jeżeli nie można ustalić takiego sądu, właściwy jest sąd, w którego okręgu ma być wykonane postanowienie o udzieleniu zabezpieczenia, a z braku tej podstawy lub w przypadku, w którym postanowienie o udzieleniu zabezpieczenia miałoby być wykonane w okręgach różnych sądów – sąd rejonowy dla m. st. Warszawy. Wniosek o udzielenie zabezpieczenia zgłoszony w toku postępowania rozpoznaje sąd tej instancji, w której toczy się postępowanie, z wyjątkiem przypadku, gdy sądem tym jest Sąd Najwyższy. Wtedy o zabezpieczeniu orzeka sąd pierwszej instancji.

Art. 740 ust. 1 KPC STRONU POSTĘPOWANIA ZABEZPIECZAJĄCEGO: OBOWIĄZANY I UPRAWNIONY.

Art. 740. § 1. Postanowienie, w przedmiocie zabezpieczenia, wydane na posiedzeniu niejawnym, a podlegające wykonaniu przez organ egzekucyjny, sąd doręcza tylko uprawnionemu, chyba że przepis szczególny stanowi inaczej. Doręczenia obowiązanemu dokonuje organ egzekucyjny równocześnie z przystąpieniem do wykonania postanowienia.

Art. 747. [Sposoby zabezpieczeń] Zabezpieczenie roszczeń pieniężnych następuje przez:

2) obciążenie nieruchomości obowiązanego hipoteką przymusową;

Art. 747. [Sposoby zabezpieczeń] Zabezpieczenie roszczeń pieniężnych następuje przez:

3) ustanowienie zakazu zbywania lub obciążania nieruchomości, która nie ma urządzonej księgi wieczystej lub której księga wieczysta zaginęła lub uległa zniszczeniu;

Art. 747. [Sposoby zabezpieczeń] Zabezpieczenie roszczeń pieniężnych następuje przez:

1) zajęcie ruchomości, wynagrodzenia za pracę, wierzytelności z rachunku bankowego albo innej wierzytelności lub innego prawa majątkowego;

Art. 747. [Sposoby zabezpieczeń]

Zabezpieczenie roszczeń pieniężnych następuje przez:

2) obciążenie nieruchomości obowiązanego hipoteką przymusową;

Art. 123. [Zbiory dokumentów]

1. Dla nieruchomości, które nie mają założonych ksiąg wieczystych albo których księgi zaginęły lub uległy zniszczeniu, prowadzi się we właściwych sądach rejonowych, do czasu założenia ksiąg, zbiory dokumentów przeznaczone do składania wniosków i dokumentów dotyczących ograniczonych praw rzeczowych i ograniczeń w rozporządzaniu tymi nieruchomościami. Jednakże złożenie dokumentu dotyczącego hipoteki dopuszczalne jest, gdy przepis szczególny na to zezwala.

2. Do ustroju zbioru dokumentów oraz do postępowania o złożenie dokumentów do zbioru stosuje się odpowiednio przepisy rozdziału 2 działu I.

3. Złożenie dokumentów do zbioru na podstawie postanowienia sądu rejonowego ma wszelkie skutki wpisu w księdze wieczystej, z wyjątkiem przewidzianych w przepisach o rękojmi wiary publicznej ksiąg wieczystych, chyba że przepis szczególny dotyczący rękojmi stanowi inaczej.

Art. 124. [Dotychczasowe zbiory dokumentów]

1. Zbiory dokumentów istniejące w dniu wejścia w życie niniejszej ustawy stają się zbiorami dokumentów w rozumieniu tej ustawy. Przepis art. 114 stosuje się odpowiednio.

2. Złożenie dokumentów do zbioru może nastąpić tylko wtedy, gdy dokument określony w art. 123 ust. 1 ma być złożony do zbioru już istniejącego. Jeżeli do zbioru ma być złożony dokument dotyczący prawa własności albo brak jest zbioru, zgłoszenie wniosku o złożenie dokumentu do zbioru traktuje się jak zgłoszenie wniosku o założenie księgi wieczystej.

3. W postępowaniu o złożenie dokumentu do zbioru wszczętym przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy stosuje się odpowiednio przepisy art. 116.

Art. 747. [Sposoby zabezpieczeń] Zabezpieczenie roszczeń pieniężnych następuje przez:

1) zajęcie ruchomości, wynagrodzenia za pracę, wierzytelności z rachunku bankowego albo innej wierzytelności lub innego prawa majątkowego;

Art. 736. [Wymogi formalne dla wniosku]

§ 1. Wniosek o udzielenie zabezpieczenia powinien odpowiadać wymaganiom przepisanym dla pisma procesowego, a nadto zawierać:

1) wskazanie sposobu zabezpieczenia, a w sprawach o roszczenie pieniężne także wskazanie sumy zabezpieczenia

SUMA ZABEZPIECZENIA:

Art. 736 § 3KPC . Wskazana w § 1 suma zabezpieczenia nie może być wyższa od dochodzonego roszczenia liczonego wraz z odsetkami do dnia wydania postanowienia o udzieleniu zabezpieczenia oraz z kosztami wykonania zabezpieczenia. Suma ta może obejmować także przewidywane koszty postępowania.

Na wstępie niniejszego artykułu warto zaznaczy, iż przetoczenie krwi lub jej elementów komórkowych, zwane transfuzją, jest tak naprawdę faktycznie przeszczepem krótko żyjącym. Przetaczanie krwi czyli transfuzja to podawanie krwi zasadniczo bezpośrednio z żyły dawcy do żyły biorcy. Obecnie z tej metody przetaczania korzysta się bardzo rzadko i pod tym pojęciem rozumie się potocznie również podawanie krwi metodą pośrednią, a więc krwi konserwowanej lub preparatów krwi, czyli środków krwiopochodnych, które zawierają krwinki czerwone (masa erytrocytarna). Podawanie dożylne pozostałych środków krwiopochodnych (np. preparaty osocza), tzw. środków krwiozastępczych (dekstrany) i innych roztworów (np. roztwory glukozy, elektrolitów), określa się terminem „przetaczanie”.

Art. 491(3). 1. PrUpN Sąd oddala wniosek o ogłoszenie upadłości, jeżeli niewypłacalność dłużnika nie powstała wskutek wyjątkowych i niezależnych od niego okoliczności, w szczególności w przypadku gdy dłużnik zaciągnął zobowiązanie będąc niewypłacalnym, albo do rozwiązania stosunku pracy dłużnika doszło z przyczyn leżących po stronie pracownika lub za jego zgodą.

Art. 30. § 1. KP Umowa o pracę rozwiązuje się:
1) na mocy porozumienia stron

Art. 231. 1. Koszty postępowania upadłościowego pokrywane są z masy upadłości.

Art. 61. Z dniem ogłoszenia upadłości majątek upadłego staje się masą upadłości, która służy zaspokojeniu wierzycieli upadłego.

Art. 62. W skład masy upadłości wchodzi majątek należący do upadłego w dniu ogłoszenia upadłości oraz nabyty przez upadłego w toku postępowania upadłościowego, z zastrzeżeniem art. 63-67.

Art. 75. Opłatę stałą w kwocie 200 złotych pobiera się od:
5) wniosku o ogłoszenie upadłości osoby fizycznej nieprowadzącej działalności gospodarczej.

Art. 102. 1. Zwolnienia od kosztów sądowych może się domagać osoba fizyczna, jeżeli złoży oświadczenie, z którego wynika, że nie jest w stanie ich ponieść bez uszczerbku utrzymania koniecznego dla siebie i rodziny.

Art. 2. 1. Koszty sądowe obejmują opłaty i wydatki.

Art. 5. 1. Wydatki obejmują w szczególności:
1) koszty podróży strony zwolnionej od kosztów sądowych związane z nakazanym przez sąd jej osobistym stawiennictwem;
2) zwrot kosztów podróży i noclegu oraz utraconych zarobków lub dochodów świadków;
3) wynagrodzenie i zwrot kosztów poniesionych przez biegłych, tłumaczy oraz kuratorów ustanowionych dla strony w danej sprawie;
4) wynagrodzenie należne innym osobom lub instytucjom oraz zwrot poniesionych przez nie kosztów;
5) koszty przeprowadzenia innych dowodów;
6) koszty przewozu zwierząt i rzeczy, utrzymywania ich lub przechowywania;
7) koszty ogłoszeń;
8) koszty osadzenia i pobytu w areszcie;
9) ryczałty należne kuratorom sądowym za przeprowadzenie wywiadu środowiskowego w sprawach: o unieważnienie małżeństwa, o rozwód oraz separację, a także za uczestniczenie przy ustalonych przez sąd kontaktach rodziców z dziećmi;
10) koszty wystawienia zaświadczenia przez lekarza sądowego.
2. Wydatki związane z doręczaniem pism sądowych nie obciążają stron.
3. Wydatki związane ze zwrotem opłat nie obciążają stron.

Art. 100. 1. Strona w całości zwolniona od kosztów sądowych z mocy ustawy nie uiszcza opłat sądowych i nie ponosi wydatków, które obciążają tymczasowo Skarb Państwa.

Art. 54. 1. Na postanowienie o ogłoszeniu upadłości zażalenie przysługuje wyłącznie upadłemu, a na postanowienie oddalające wniosek o ogłoszenie upadłości – wyłącznie wnioskodawcy.
2. Sąd drugiej instancji nie może orzec o ogłoszeniu upadłości.
3. W razie uchylenia postanowienia o ogłoszeniu upadłości i przekazaniu sprawy do ponownego rozpoznania syndyk, nadzorca sądowy albo zarządca zachowują swoje uprawnienia, a czynności przez nich dokonane pozostają w mocy.

Art. 491(2). 1. W sprawach objętych przepisami niniejszego tytułu postępowanie upadłościowe prowadzi się według stosowanych odpowiednio przepisów o postępowaniu upadłościowym obejmującym likwidację majątku upadłego, z tym że nie stosuje się przepisów art. 20, art. 21, art. 28 ust. 1, art. 32 ust. 1, art. 44-50, art. 53, art. 55-56 i art. 307 ust. 1.

Art. 394 § 2 KPC. Termin do wniesienia zażalenia jest tygodniowy i liczy się od doręczenia postanowienia, a gdy strona nie zażądała w terminie przepisanym doręczenia postanowienia zapadłego na rozprawie – od ogłoszenia postanowienia.

Art. 35 PrUpN. W sprawach nieuregulowanych w ustawie do postępowania w przedmiocie ogłoszenia upadłości stosuje się odpowiednio przepisy księgi pierwszej części pierwszej Kodeksu postępowania cywilnego, z wyjątkiem przepisów o zawieszeniu i wznowieniu postępowania.

Art. 491 (2) PrUpN. 1. W sprawach objętych przepisami niniejszego tytułu postępowanie upadłościowe prowadzi się według stosowanych odpowiednio przepisów o postępowaniu upadłościowym obejmującym likwidację majątku upadłego, z tym że nie stosuje się przepisów art. 20, art. 21, art. 28 ust. 1, art. 32 ust. 1, art. 44-50, art. 53, art. 55-56 i art. 307 ust. 1.

Art. 394 § 3 KPC. Zażalenie powinno czynić zadość wymaganiom przepisanym dla pisma procesowego oraz zawierać wskazanie zaskarżonego postanowienia i wniosek o jego zmianę lub uchylenie, jak również zwięzłe uzasadnienie zażalenia ze wskazaniem w miarę potrzeby nowych faktów i dowodów.

Art. 35 PrUpN. W sprawach nieuregulowanych w ustawie do postępowania w przedmiocie ogłoszenia upadłości stosuje się odpowiednio przepisy księgi pierwszej części pierwszej Kodeksu postępowania cywilnego, z wyjątkiem przepisów o zawieszeniu i wznowieniu postępowania.

Art. 491 (2) PrUpN. 1. W sprawach objętych przepisami niniejszego tytułu postępowanie upadłościowe prowadzi się według stosowanych odpowiednio przepisów o postępowaniu upadłościowym obejmującym likwidację majątku upadłego, z tym że nie stosuje się przepisów art. 20, art. 21, art. 28 ust. 1, art. 32 ust. 1, art. 44-50, art. 53, art. 55-56 i art. 307 ust. 1.

Art. 54 ust. 2 PrUpN.. Sąd drugiej instancji nie może orzec o ogłoszeniu upadłości.

Art. 491 (2) PrUpN. 1. W sprawach objętych przepisami niniejszego tytułu postępowanie upadłościowe prowadzi się według stosowanych odpowiednio przepisów o postępowaniu upadłościowym obejmującym likwidację majątku upadłego, z tym że nie stosuje się przepisów art. 20, art. 21, art. 28 ust. 1, art. 32 ust. 1, art. 44-50, art. 53, art. 55-56 i art. 307 ust. 1.

Art. 33 ust. 2 PrUpN. Od postanowienia sądu drugiej instancji skarga kasacyjna nie przysługuje.

Art. 491 (2) PrUpN. 1. W sprawach objętych przepisami niniejszego tytułu postępowanie upadłościowe prowadzi się według stosowanych odpowiednio przepisów o postępowaniu upadłościowym obejmującym likwidację majątku upadłego, z tym że nie stosuje się przepisów art. 20, art. 21, art. 28 ust. 1, art. 32 ust. 1, art. 44-50, art. 53, art. 55-56 i art. 307 ust. 1.

Art. 192. § 1 KK . Kto wykonuje zabieg leczniczy bez zgody pacjenta, podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do lat 2.
§ 2. Ściganie następuje na wniosek pokrzywdzonego.

Art. 32. 1. Lekarz może przeprowadzić badanie lub udzielić innych świadczeń zdrowotnych, z zastrzeżeniem wyjątków przewidzianych w ustawie, po wyrażeniu zgody przez pacjenta.

Art. 32 ust. 2 Jeżeli pacjent jest małoletni lub niezdolny do świadomego wyrażenia zgody, wymagana jest zgoda jego przedstawiciela ustawowego, a gdy pacjent nie ma przedstawiciela ustawowego lub porozumienie się z nim jest niemożliwe – zezwolenie sądu opiekuńczego.

Art. 47 KONSTYTUCJI RP.

Każdy ma prawo do ochrony prawnej życia prywatnego, rodzinnego, czci i dobrego imienia oraz do decydowania o swoim życiu osobistym.

Art. 32 ustawy o zawodzie lekarza i lekarza dentysty. 1. Lekarz może przeprowadzić badanie lub udzielić innych świadczeń zdrowotnych, z zastrzeżeniem wyjątków przewidzianych w ustawie, po wyrażeniu zgody przez pacjenta.
2. Jeżeli pacjent jest małoletni lub niezdolny do świadomego wyrażenia zgody, wymagana jest zgoda jego przedstawiciela ustawowego, a gdy pacjent nie ma przedstawiciela ustawowego lub porozumienie się z nim jest niemożliwe – zezwolenie sądu opiekuńczego.
3. Jeżeli zachodzi potrzeba przeprowadzenia badania osoby, o której mowa w ust. 2, zgodę na przeprowadzenie badania może wyrazić także opiekun faktyczny.
4. W przypadku osoby całkowicie ubezwłasnowolnionej zgodę wyraża przedstawiciel ustawowy tej osoby. Jeżeli osoba taka jest w stanie z rozeznaniem wypowiedzieć opinię w sprawie badania, konieczne jest ponadto uzyskanie zgody tej osoby.
5. Jeżeli pacjent ukończył 16 lat, wymagana jest także jego zgoda.
6. Jeżeli jednak małoletni, który ukończył 16 lat, osoba ubezwłasnowolniona albo pacjent chory psychicznie lub upośledzony umysłowo, lecz dysponujący dostatecznym rozeznaniem, sprzeciwia się czynnościom medycznym, poza zgodą jego przedstawiciela ustawowego lub opiekuna faktycznego albo w przypadku niewyrażenia przez nich zgody wymagane jest zezwolenie sądu opiekuńczego.
7. Jeżeli ustawa nie stanowi inaczej, zgoda osób wymienionych w ust. 1, 2 i 4 może być wyrażona ustnie albo nawet poprzez takie ich zachowanie, które w sposób niebudzący wątpliwości wskazuje na wolę poddania się proponowanym przez lekarza czynnościom medycznym.
8. Jeżeli pacjent, o którym mowa w ust. 2, nie ma przedstawiciela ustawowego ani opiekuna faktycznego albo porozumienie się z tymi osobami jest niemożliwe, lekarz po przeprowadzeniu badania może przystąpić do udzielania dalszych świadczeń zdrowotnych dopiero po uzyskaniu zgody sądu opiekuńczego, chyba że co innego wynika z przepisów ustawy.
9. Do czynności, o których mowa w ust. 1, stosuje się odpowiednio przepis art. 34 ust. 7.
10. Sądem opiekuńczym właściwym miejscowo dla udzielania zgody na wykonywanie czynności medycznych jest sąd, w którego okręgu czynności te mają być wykonane.

Art. 34. 1. ustawy o zawodzie lekarza i lekarza dentysty Lekarz może wykonać zabieg operacyjny albo zastosować metodę leczenia lub diagnostyki stwarzającą podwyższone ryzyko dla pacjenta, po uzyskaniu jego pisemnej zgody.
2. Przed wyrażeniem zgody przez pacjenta w sytuacji, o której mowa w ust. 1, lekarz ma obowiązek udzielenia mu informacji zgodnie z art. 31.
3. Lekarz może wykonać zabieg lub zastosować metodę, o której mowa w ust. 1, wobec pacjenta małoletniego, ubezwłasnowolnionego bądź niezdolnego do świadomego wyrażenia pisemnej zgody, po uzyskaniu zgody jego przedstawiciela ustawowego, a gdy pacjent nie ma przedstawiciela lub gdy porozumienie się z nim jest niemożliwe – po uzyskaniu zezwolenia sądu opiekuńczego.
4. Jeżeli pacjent ukończył 16 lat, wymagana jest także jego pisemna zgoda.

Article 9 – Previously expressed wishes

The previously expressed wishes relating to a medical intervention by a patient who is not, at the time of the intervention, in a state to express his or her wishes shall be taken into account.

Tak, należy ujawnić w księdze wieczystej prowadzonej dla nieruchomości roszczenia o przeniesienie własności nieruchomości z umowy przedwstępnej, ponieważ jeśli przed zawarciem umowy przyrzeczonej nieruchomość zostanie zbyta, wówczas uprawniony z umowy przedwstępnej może dochodzić swojego roszczenia w stosunku do aktualnego właściciela nieruchomości.

Podstawa prawna: Kliknij na: art. 16 ust. 2 pkt 2 zd. pierwsze u.k.w.h., art. 17 u.k.w.h, art. 390 KC.

Artykuł: Kliknij na „Zbycie nieruchomości przed zawarciem umowy przyrzeczonej.”

Odpowiedzi udzieliła Apilkantka radcowska Sylwia Gładysz.

Art. 16. 1. u.k.w.h. W wypadkach przewidzianych w przepisach ustawowych w księdze wieczystej, poza prawami rzeczowymi, mogą być ujawnione prawa osobiste i roszczenia.
2. W szczególności mogą być ujawniane:
2) roszczenie o przeniesienie własności nieruchomości lub użytkowania wieczystego albo o ustanowienie ograniczonego prawa rzeczowego; dotyczy to także roszczeń przyszłych.

Art. 17. u.k.w.h. Przez ujawnienie w księdze wieczystej prawo osobiste lub roszczenie uzyskuje skuteczność względem praw nabytych przez czynność prawną po jego ujawnieniu, z wyjątkiem służebności drogi koniecznej, służebności przesyłu albo służebności ustanowionej w związku z przekroczeniem granicy przy wznoszeniu budynku lub innego urządzenia.

Art. 390. KC § 1. Jeżeli strona zobowiązana do zawarcia umowy przyrzeczonej uchyla się od jej zawarcia, druga strona może żądać naprawienia szkody, którą poniosła przez to, że liczyła na zawarcie umowy przyrzeczonej. Strony mogą w umowie przedwstępnej odmiennie określić zakres odszkodowania.
§ 2. Jednakże gdy umowa przedwstępna czyni zadość wymaganiom, od których zależy ważność umowy przyrzeczonej, w szczególności wymaganiom co do formy, strona uprawniona może dochodzić zawarcia umowy przyrzeczonej.
§ 3. Roszczenia z umowy przedwstępnej przedawniają się z upływem roku od dnia, w którym umowa przyrzeczona miała być zawarta. Jeżeli sąd oddali żądanie zawarcia umowy przyrzeczonej, roszczenia z umowy przedwstępnej przedawniają się z upływem roku od dnia, w którym orzeczenie stało się prawomocne.

Nie, bowiem darowizna jest bezskuteczna w stosunku do masy upadłości, jeśli została dokonana w ciągu roku przed dniem złożenia wniosku o ogłoszenie upadłości, co oznacza, że syndyk może zaspokoić się z przedmiotu darowizny. Darowizna dokonana w ciągu roku przed dniem złożenia wniosku o ogłoszenie upadłości jest bezskuteczna z mocy prawa ex lege bez potrzeby zaskarżania tej czynności.

W przypadku darowizny dokonanej wcześniej niż przed rokiem od dnia złożenia wniosku o ogłoszenie upadłości, czynność ta nie jest bezskuteczna ex lege, syndyk może jednak wytoczyć skargę pauliańską o uznanie tej czynności za bezskuteczną.

Podstawa prawna: Kliknij na: art. 127 Prawa upadłościowego i naprawczego

Odpowiedzi udzieliła Aplikantka radcowska Sylwia Gładysz.

Art. 127 Prawa upadłościowego i naprawczego. [Bezskuteczność czynności prawnych upadłego]

1. Bezskuteczne w stosunku do masy upadłości są czynności prawne dokonane przez upadłego w ciągu roku przed dniem złożenia wniosku o ogłoszenie upadłości, którymi rozporządził on swoim majątkiem, jeżeli dokonane zostały nieodpłatnie albo odpłatnie, ale wartość świadczenia upadłego przewyższa w rażącym stopniu wartość świadczenia otrzymanego przez upadłego lub zastrzeżonego dla upadłego lub dla osoby trzeciej.

Art. 34.  ustawy o zawodach lekarza i lekarza dentysty 1. Lekarz może wykonać zabieg operacyjny albo zastosować metodę leczenia lub diagnostyki stwarzającą podwyższone ryzyko dla pacjenta, po uzyskaniu jego pisemnej zgody.
2. Przed wyrażeniem zgody przez pacjenta w sytuacji, o której mowa w ust. 1, lekarz ma obowiązek udzielenia mu informacji zgodnie z art. 31.
3. Lekarz może wykonać zabieg lub zastosować metodę, o której mowa w ust. 1, wobec pacjenta małoletniego, ubezwłasnowolnionego bądź niezdolnego do świadomego wyrażenia pisemnej zgody, po uzyskaniu zgody jego przedstawiciela ustawowego, a gdy pacjent nie ma przedstawiciela lub gdy porozumienie się z nim jest niemożliwe – po uzyskaniu zezwolenia sądu opiekuńczego.
4. Jeżeli pacjent ukończył 16 lat, wymagana jest także jego pisemna zgoda.
5. W sytuacji, o której mowa w ust. 1, stosuje się odpowiednio przepis art. 32 ust. 6.
6. Jeżeli przedstawiciel ustawowy pacjenta małoletniego, ubezwłasnowolnionego bądź niezdolnego do świadomego wyrażenia zgody nie zgadza się na wykonanie przez lekarza czynności wymienionych w ust. 1, a niezbędnych dla usunięcia niebezpieczeństwa utraty przez pacjenta życia lub ciężkiego uszkodzenia ciała bądź ciężkiego rozstroju zdrowia, lekarz może wykonać takie czynności po uzyskaniu zgody sądu opiekuńczego.
7. Lekarz może wykonać czynności, o których mowa w ust. 1, bez zgody przedstawiciela ustawowego pacjenta bądź zgody właściwego sądu opiekuńczego, gdy zwłoka spowodowana postępowaniem w sprawie uzyskania zgody groziłaby pacjentowi niebezpieczeństwem utraty życia, ciężkiego uszkodzenia ciała lub ciężkiego rozstroju zdrowia. W takim przypadku lekarz ma obowiązek, o ile jest to możliwe, zasięgnąć opinii drugiego lekarza, w miarę możliwości tej samej specjalności. O wykonywanych czynnościach lekarz niezwłocznie zawiadamia przedstawiciela ustawowego, opiekuna faktycznego lub sąd opiekuńczy.
8. O okolicznościach, o których mowa w ust. 3-7, lekarz informuje pacjenta oraz jego przedstawiciela ustawowego lub opiekuna faktycznego albo sąd opiekuńczy, a także dokonuje odpowiedniej adnotacji wraz z uzasadnieniem w dokumentacji medycznej.

Art. 30. ustawy o zawodach lekarza i lekarza dentysty Lekarz ma obowiązek udzielać pomocy lekarskiej w każdym przypadku, gdy zwłoka w jej udzieleniu mogłaby spowodować niebezpieczeństwo utraty życia, ciężkiego uszkodzenia ciała lub ciężkiego rozstroju zdrowia, oraz w innych przypadkach niecierpiących zwłoki.

Art. 31.  ustawy o zawodach lekarza i lekarza dentysty 1. Lekarz ma obowiązek udzielać pacjentowi lub jego ustawowemu przedstawicielowi przystępnej informacji o jego stanie zdrowia, rozpoznaniu, proponowanych oraz możliwych metodach diagnostycznych, leczniczych, dających się przewidzieć następstwach ich zastosowania albo zaniechania, wynikach leczenia oraz rokowaniu.

Art. 162. KK  § 1. Kto człowiekowi znajdującemu się w położeniu grożącym bezpośrednim niebezpieczeństwem utraty życia albo ciężkiego uszczerbku na zdrowiu nie udziela pomocy, mogąc jej udzielić bez narażenia siebie lub innej osoby na niebezpieczeństwo utraty życia albo ciężkiego uszczerbku na zdrowiu,
podlega karze pozbawienia wolności do lat 3.
§ 2. Nie popełnia przestępstwa, kto nie udziela pomocy, do której jest konieczne poddanie się zabiegowi lekarskiemu albo w warunkach, w których możliwa jest niezwłoczna pomoc ze strony instytucji lub osoby do tego powołanej.

Art. 39. Kodeksu Etyki Lekarskiej Podejmując działania lekarskie u kobiety w ciąży lekarz równocześnie odpowiada za zdrowie i życie jej dziecka. Dlatego obowiązkiem lekarza są starania o zachowanie zdrowia i życia dziecka również przed jego urodzeniem.

Tak, w drodze ugody, strony mogą przenieść własność nieruchomości, konieczne jest jednak zachowanie formy aktu notarialnego. Ugoda potoczenie zwana kompromisem jest umową, czyli czynnością prawną. Ugoda przenosząca własność nieruchomości to czynność prawna o podwójnym skutku zobowiązująco – rozporządzającym. O skutku rozporządzającym świadczy zwrot „przeniesienie własności nieruchomości„. Ugoda stanowi podstawę wpisów w księdze wieczystej.

Podstawa prawna: Kliknij na: art. 158 KC, art. 73 § 2 KC, art. 917 KC.

Odpowiedzi udzieliła aplikantka radcowska Sylwia Gładysz.

Art. 158 KC. Umowa zobowiązująca do przeniesienia własności nieruchomości powinna być zawarta w formie aktu notarialnego. To samo dotyczy umowy przenoszącej własność, która zostaje zawarta w celu wykonania istniejącego uprzednio zobowiązania do przeniesienia własności nieruchomości; zobowiązanie powinno być w akcie wymienione.

Art. 73 § 2 KC. Jeżeli ustawa zastrzega dla czynności prawnej inną formę szczególną, czynność dokonana bez zachowania tej formy jest nieważna. Nie dotyczy to jednak wypadków, gdy zachowanie formy szczególnej jest zastrzeżone jedynie dla wywołania określonych skutków czynności prawnej.

Art. 917 KC KC. Przez ugodę strony czynią sobie wzajemne ustępstwa w zakresie istniejącego między nimi stosunku prawnego w tym celu, aby uchylić niepewność co do roszczeń wynikających z tego stosunku lub zapewnić ich wykonanie albo by uchylić spór istniejący lub mogący powstać.

Pytanie dotyczy osoby fizycznej prowadzącej działalność gospodarczą.

Tak, przy czym obowiązuje termin roku na złożenie wniosku o ogłoszenie upadłości liczony od dnia śmierci przedsiębiorcy (termin prekluzyjny, który nie podlega przywróceniu ani przedłużeniu). Przy czym, aby doszło do ogłoszenia upadłości muszą zostać spełnione przesłanki ogłoszenia upadłości, czyli zmarły dłużnik musiał być niewypłacalny. Postępowanie toczy się według przepisów o postępowaniu upadłościowym obejmującym likwidację majątku, celem jest zaspokojenie wierzycieli zmarłego dłużnika. Zapisy i polecenia spadkodawcy a także czynności prawne, którymi rozporządził swoim majątkiem, dokonane na sześć miesięcy przed śmiercią, są bezskuteczne wobec masy upadłości. Do zakończenia postępowania upadłościowego, spadkobiercy nie ponoszą odpowiedzialności swoim majątkiem za długi niewypłacalnego spadkodawcy.

Art. 5, 7, 8, 9, 418 – 425 Prawa Upadłościowego i Naprawczego.

Art. 5. 1. Przepisy ustawy stosuje się do przedsiębiorców w rozumieniu ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. – Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93, z późn. zm.2)), jeżeli ustawa nie stanowi inaczej.
2. Przepisy ustawy stosuje się także do:
1) spółek z ograniczoną odpowiedzialnością i spółek akcyjnych nieprowadzących działalności gospodarczej;
2) wspólników osobowych spółek handlowych, ponoszących odpowiedzialność za zobowiązania spółki bez ograniczenia całym swoim majątkiem;
3) wspólników spółki partnerskiej.

Art. 7. W razie śmierci przedsiębiorcy można ogłosić jego upadłość, jeżeli wniosek o ogłoszenie upadłości został złożony w terminie roku od dnia jego śmierci. Wniosek o ogłoszenie upadłości może złożyć wierzyciel, a także spadkobierca, oraz małżonek i każde z dzieci lub rodziców zmarłego, chociażby nie dziedziczyli po nim spadku.

Art. 8. 1. Można żądać ogłoszenia upadłości osoby fizycznej, która była przedsiębiorcą, także po zaprzestaniu prowadzenia przez nią działalności gospodarczej, jeżeli od dnia wykreślenia z właściwego rejestru nie upłynął rok.
2. Przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio do osób, które przestały być wspólnikami osobowych spółek handlowych.

Art. 9. Można żądać ogłoszenia upadłości osoby fizycznej, która faktycznie prowadziła działalność gospodarczą, nawet wówczas, gdy nie dopełniła obowiązku jej zgłoszenia we właściwym rejestrze.

Art. 418. Jeżeli wniosek o ogłoszenie upadłości wobec przedsiębiorcy lub osoby, o której mowa w art. 8 lub art. 9, złożono po ich śmierci, postępowanie upadłościowe prowadzone jest według przepisów zawartych w tytule niniejszym.

Art. 419. 1. Jeżeli w postępowaniu nie bierze udziału spadkobierca, którego prawa zostały stwierdzone prawomocnym postanowieniem o stwierdzeniu nabycia spadku, albo kurator spadku, sąd w postanowieniu o ogłoszeniu upadłości ustanowi kuratora, do którego stosuje się przepis art. 187. Po ogłoszeniu upadłości orzeczenie o powołaniu lub zmianie kuratora wydaje sędzia-komisarz.
2. W razie zbycia spadku przed ogłoszeniem upadłości postępowanie prowadzi się z udziałem nabywcy spadku, do którego stosuje się przepisy dotyczące upadłego.

Art. 420. W sprawach objętych przepisami niniejszego tytułu postępowanie upadłościowe prowadzone jest według przepisów o postępowaniu upadłościowym obejmującym likwidację majątku upadłego.

Art. 421. Do masy upadłości wchodzą aktywa spadku po zmarłym dłużniku.

Art. 422. Ustanowienie wykonawcy testamentu oraz zapisy i polecenia są bezskuteczne wobec masy upadłości.

Art. 423. Przepisy art. 127-130 stosuje się do czynności upadłego, dokonanych na sześć miesięcy przed jego śmiercią.

Art. 424. W razie ogłoszenia upadłości w sprawach objętych przepisami niniejszego tytułu skutki prawne związane z przyjęciem spadku powstają po zakończeniu postępowania upadłościowego.

Art. 425. Po zakończeniu albo umorzeniu postępowania upadłościowego wyciąg z zatwierdzonej listy wierzytelności, zawierający oznaczenie wierzytelności oraz sumy na jej poczet otrzymane przez wierzyciela, jest tytułem egzekucyjnym przeciwko spadkobiercy.

Art. 24 KRO Małżonkowie rozstrzygają wspólnie o istotnych sprawach rodziny; w braku porozumienia każdy z nich może zwrócić się o rozstrzygnięcie do sądu.

Art. 30. Lekarz ma obowiązek udzielać pomocy lekarskiej w każdym przypadku, gdy zwłoka w jej udzieleniu mogłaby spowodować niebezpieczeństwo utraty życia, ciężkiego uszkodzenia ciała lub ciężkiego rozstroju zdrowia, oraz w innych przypadkach niecierpiących zwłoki.

Art. 32 2.  Jeżeli pacjent jest małoletni lub niezdolny do świadomego wyrażenia zgody, wymagana jest zgoda jego przedstawiciela ustawowego, a gdy pacjent nie ma przedstawiciela ustawowego lub porozumienie się z nim jest niemożliwe – zezwolenie sądu opiekuńczego.

Art. 30. Lekarz ma obowiązek udzielać pomocy lekarskiej w każdym przypadku, gdy zwłoka w jej udzieleniu mogłaby spowodować niebezpieczeństwo utraty życia, ciężkiego uszkodzenia ciała lub ciężkiego rozstroju zdrowia, oraz w innych przypadkach niecierpiących zwłoki.

Art. 31 ust. 2. Lekarz może udzielić informacji, o której mowa w ust. 1, innym osobom za zgodą pacjenta lub jego przedstawiciela ustawowego.

Art. 34. 1. Lekarz może wykonać zabieg operacyjny albo zastosować metodę leczenia lub diagnostyki stwarzającą podwyższone ryzyko dla pacjenta, po uzyskaniu jego pisemnej zgody.
2. Przed wyrażeniem zgody przez pacjenta w sytuacji, o której mowa w ust. 1, lekarz ma obowiązek udzielenia mu informacji zgodnie z art. 31.
3. Lekarz może wykonać zabieg lub zastosować metodę, o której mowa w ust. 1, wobec pacjenta małoletniego, ubezwłasnowolnionego bądź niezdolnego do świadomego wyrażenia pisemnej zgody, po uzyskaniu zgody jego przedstawiciela ustawowego, a gdy pacjent nie ma przedstawiciela lub gdy porozumienie się z nim jest niemożliwe – po uzyskaniu zezwolenia sądu opiekuńczego.

Art. 38. 1. Lekarz może nie podjąć lub odstąpić od leczenia pacjenta, o ile nie zachodzi przypadek, o którym mowa w art. 30, z zastrzeżeniem ust. 3.
2. W przypadku odstąpienia od leczenia, lekarz ma obowiązek dostatecznie wcześnie uprzedzić o tym pacjenta lub jego przedstawiciela ustawowego bądź opiekuna faktycznego i wskazać realne możliwości uzyskania tego świadczenia u innego lekarza lub w zakładzie opieki zdrowotnej.
3. Jeżeli lekarz wykonuje swój zawód na podstawie stosunku pracy lub w ramach służby, może nie podjąć lub odstąpić od leczenia, jeżeli istnieją poważne ku temu powody, po uzyskaniu zgody swojego przełożonego.
4. W przypadku odstąpienia od leczenia lekarz ma obowiązek uzasadnić i odnotować ten fakt w dokumentacji medycznej.

Art. 41. 1. Lekarz ma obowiązek prowadzenia indywidualnej dokumentacji medycznej pacjenta.
2. Sposób prowadzenia i udostępniania dokumentacji medycznej przez lekarza określają przepisy ustawy z dnia 6 listopada 2008 r. o prawach pacjenta i Rzeczniku Praw Pacjenta.
3-9. (27) (uchylone).

Art. 47. Konstytucja Każdy ma prawo do ochrony prawnej życia prywatnego, rodzinnego, czci i dobrego imienia oraz do decydowania o swoim życiu osobistym.

Art. 17 ust. 1  Międzynarodowego Paktu Praw Obywatelskich i Politycznych Nikt nie może narażony być na samowolną lub bezprawną ingerencję w jego życie prywatne, rodzinne, dom czy korespondencję ani też na bezprawne zamachy na jego cześć i dobre imię.

Art. 8 Europejskiej Konwencji o Ochronie Praw Człowieka i Podstawowych Wolności 1. Każdy ma prawo do poszanowania swojego życia prywatnego i rodzinnego, swojego mieszkania i swojej korespondencji.
2. Niedopuszczalna jest ingerencja władzy publicznej w korzystanie z tego prawa, z wyjątkiem przypadków przewidzianych przez ustawę i koniecznych w demokratycznym społeczeństwie z uwagi na bezpieczeństwo państwowe, bezpieczeństwo publiczne lub dobrobyt gospodarczy kraju, ochronę porządku i zapobieganie przestępstwom, ochronę zdrowia i moralności lub ochronę praw i wolności innych osób.

art. 41 ust. 1. Każdemu zapewnia się nietykalność osobistą i wolność osobistą. Pozbawienie lub ograniczenie wolności może nastąpić tylko na zasadach i w trybie określonych w ustawie.

art. 47 Każdy ma prawo do ochrony prawnej życia prywatnego, rodzinnego, czci i dobrego imienia oraz do decydowania o swoim życiu osobistym.

Art. 15 KEL

1. Postępowanie diagnostyczne, lecznicze i zapobiegawcze wymaga zgody pacjenta. Jeżeli pacjent nie jest zdolny do świadomego wyrażenia zgody, powinien ją wyrazić jego przedstawiciel ustawowy lub osoba faktycznie opiekująca się pacjentem.
2. W przypadku osoby niepełnoletniej, lekarz powinien starać się uzyskać także jej zgodę, o ile jest ona zdolna do świadomego wyrażenia tej zgody.
3. Wszczęcie postępowania diagnostycznego, leczniczego i zapobiegawczego bez zgody pacjenta może być dopuszczone tylko wyjątkowo w szczególnych przypadkach zagrożenia życia lub zdrowia pacjenta lub innych osób.
4. Badanie bez wymaganej zgody pacjenta lekarz może przeprowadzić również na zlecenie organu lub instytucji upoważnionej do tego z mocy prawa, o ile nie stwarza ono nadmiernego ryzyka zdrowotnego dla pacjenta.
5. W razie nie uzyskania zgody na proponowane postępowanie, lekarz powinien nadal, w miarę możliwości, otaczać pacjenta opieką lekarską.

Art. 41. ust. 1. Konstytucji  Każdemu zapewnia się nietykalność osobistą i wolność osobistą. Pozbawienie lub ograniczenie wolności może nastąpić tylko na zasadach i w trybie określonych w ustawie.

Art. 47.Konstytucji Każdy ma prawo do ochrony prawnej życia prywatnego, rodzinnego, czci i dobrego imienia oraz do decydowania o swoim życiu osobistym.

Art. 31. ust. 2. Konstytucji Każdy jest obowiązany szanować wolności i prawa innych. Nikogo nie wolno zmuszać do czynienia tego, czego prawo mu nie nakazuje.

Art. 22 ustawy o zakładach opieki zdrowotnej. 1. Wypisanie ze szpitala, jeżeli przepisy szczególne nie stanowią inaczej, następuje:
1) gdy stan zdrowia nie wymaga dalszego leczenia w szpitalu;
2) na żądanie osoby przebywającej w szpitalu lub jej przedstawiciela ustawowego;
3) gdy osoba przebywająca w szpitalu w sposób rażący narusza regulamin porządkowy, a nie zachodzi obawa, że odmowa lub zaprzestanie udzielania świadczeń może spowodować bezpośrednie niebezpieczeństwo dla jej życia lub zdrowia albo życia lub zdrowia innych osób.
2. Jeżeli przedstawiciel ustawowy żąda wypisania ze szpitala osoby, której stan zdrowia wymaga leczenia w szpitalu, kierownik zakładu opieki zdrowotnej lub lekarz przez niego upoważniony może odmówić wypisania do czasu wydania w tej sprawie orzeczenia przez właściwy ze względu na siedzibę zakładu sąd opiekuńczy, chyba że przepisy szczególne stanowią inaczej. Właściwy sąd opiekuńczy zawiadamiany jest niezwłocznie o odmowie wypisania ze szpitala i przyczynach odmowy.
3. Osoba występująca o wypisanie ze szpitala na własne żądanie jest informowana przez lekarza o możliwych następstwach zaprzestania leczenia w szpitalu. Osoba ta składa pisemne oświadczenie o wypisaniu ze szpitala na własne żądanie. W przypadku braku takiego oświadczenia lekarz sporządza adnotację w dokumentacji medycznej.

Art. 15. Kodeks Etyki Lekarskiej

1. Postępowanie diagnostyczne, lecznicze i zapobiegawcze wymaga zgody pacjenta. Jeżeli pacjent nie jest zdolny do świadomego wyrażenia zgody, powinien ją wyrazić jego przedstawiciel ustawowy lub osoba faktycznie opiekująca się pacjentem.
2. W przypadku osoby niepełnoletniej, lekarz powinien starać się uzyskać także jej zgodę, o ile jest ona zdolna do świadomego wyrażenia tej zgody.
3. Wszczęcie postępowania diagnostycznego, leczniczego i zapobiegawczego bez zgody pacjenta może być dopuszczone tylko wyjątkowo w szczególnych przypadkach zagrożenia życia lub zdrowia pacjenta lub innych osób.
4. Badanie bez wymaganej zgody pacjenta lekarz może przeprowadzić również na zlecenie organu lub instytucji upoważnionej do tego z mocy prawa, o ile nie stwarza ono nadmiernego ryzyka zdrowotnego dla pacjenta.
5. W razie nie uzyskania zgody na proponowane postępowanie, lekarz powinien nadal, w miarę możliwości, otaczać pacjenta opieką lekarską.

Art. 16. Kodeks Etyki Lekarskiej

1. Lekarz może nie informować pacjenta o stanie jego zdrowia bądź o leczeniu, jeśli pacjent wyraża takie życzenie. Informowanie rodziny lub innych osób powinno być uzgodnione z chorym.
2. W przypadku chorego nieprzytomnego lekarz może udzielić dla dobra chorego, niezbędnych informacji osobie, co do której jest przekonany, że działa ona w interesie chorego.
3. W przypadku pacjenta niepełnoletniego lekarz ma obowiązek informowania jego przedstawiciela ustawowego lub opiekuna faktycznego.

− Wyrok Sądu Najwyższego z dnia 29.6.2004 II CK 367/03

1. Pokrzywdzenie powstaje na skutek takiego stanu majątku dłużnika, który powoduje niemożność, utrudnienie lub odwleczenie zaspokojenia wierzyciela.

2. Pokrzywdzenie wierzyciela należy ocenić według chwili zaskarżenia (wystąpienia przez wierzyciela z akcją pauliańską). Przepis art. 527 § 2 k.c. wiąże pokrzywdzenie wierzyciela z rzeczywistą niewypłacalnością dłużnika.

− Uchwała Sądu Najwyższego z dnia 17 czerwca 2010 r. III CZP 41/10

Na podstawie art. 527 § 1 k.c. wierzyciel może zaskarżyć zgodny wniosek dłużnika i pozostałych uczestników postępowania o podział majątku wspólnego, dział spadku i zniesienie współwłasności, jeżeli w wyniku uwzględnienia tego wniosku przedmioty majątkowe objęte podziałem zostały nabyte przez uczestników postępowania niebędących dłużnikami. Przewidziany w art. 534 k.c. termin biegnie wówczas od dnia uprawomocnienia się postanowienia działowego.

– Wyrok Sądu Najwyższego z dnia 17 marca 2006 r. I CSK 63/05

Obalenie domniemania prawnego wzruszalnego polega na wykazaniu (udowodnieniu), że choć spełnione zostały warunki określone w przesłance domniemania, to jednak w rzeczywistości nie jest (nie było) tak, jak stanowi, czy dyktuje to wniosek danego domniemania, wniosek przyjęty przez sąd z mocy normy, bez postępowania dowodowego.

Art. 6 KC. Ciężar udowodnienia faktu spoczywa na osobie, która z faktu tego wywodzi skutki prawne.

Art. 227 KC § 1. Samoistny posiadacz może, przywracając stan poprzedni, zabrać przedmioty, które połączył z rzeczą, chociażby stały się jej częściami składowymi.
§ 2. Jednakże gdy połączenia dokonał samoistny posiadacz w złej wierze albo samoistny posiadacz w dobrej wierze po chwili, w której dowiedział się o wytoczeniu przeciwko niemu powództwa o wydanie rzeczy, właściciel może przyłączone przedmioty zatrzymać, zwracając samoistnemu posiadaczowi ich wartość i koszt robocizny albo sumę odpowiadającą zwiększeniu wartości rzeczy.

Art. 230 KC Przepisy dotyczące roszczeń właściciela przeciwko samoistnemu posiadaczowi o wynagrodzenie za korzystanie z rzeczy, o zwrot pożytków lub o zapłatę ich wartości oraz o naprawienie szkody z powodu pogorszenia lub utraty rzeczy, jak również przepisy dotyczące roszczeń samoistnego posiadacza o zwrot nakładów na rzecz, stosuje się odpowiednio do stosunku między właścicielem rzeczy a posiadaczem zależnym, o ile z przepisów regulujących ten stosunek nie wynika nic innego.

Art. 234 KPC Domniemania ustanowione przez prawo (domniemania prawne) wiążą sąd; mogą być jednak obalone, ilekroć ustawa tego nie wyłącza.

– Wyrok Sądu Najwyższego z dnia 12 czerwca 2002 r. III CKN 1312/00

We wszystkich przypadkach, gdy ochrona pewnych praw czy interesów uzależniona jest od nieodpłatnego charakteru dokonanej czynności, przyjęcie formalnego kryterium odpłatności czyniłoby tą ochronę czysto iluzoryczną. Doświadczenie wskazuje bowiem, że czynności nieodpłatne zastąpione zostałyby czynnościami, w której świadczeniu jednej strony odpowiadałoby świadczenie drugiej, tyle że o wartości niewspółmiernie niższej. Nie wydaje się, aby było to zgodne z intencją ustawodawcy.

– Wyrok Sądu Apelacyjnego w Katowicach z dnia 18 marca 2004 r. I ACa 1238/03

„O stałości stosunków” w rozumieniu tego przepisu jak i obecnie art. 682 k.c. można mówić w sytuacji, gdy strony związane są pewnymi umowami gospodarczymi w dłuższym okresie (np. kooperacji, franchisingu itp.), powodującymi stałą współpracę gospodarczą między stronami. Natomiast incydentalne umowy danego typu, zawierane pomiędzy stronami co jakiś czas, tak jak w tym przypadku, nie mieszczą się w pojęciu „stałych stosunków”, w rozumieniu omawianej regulacji prawnej i nie dają podstaw do jej stosowania, gdy nie prowadzą do powstania stałej współpracy gospodarczej.

Art. 34 ust. 7. Lekarz może wykonać czynności, o których mowa w ust. 1, bez zgody przedstawiciela ustawowego pacjenta bądź zgody właściwego sądu opiekuńczego, gdy zwłoka spowodowana postępowaniem w sprawie uzyskania zgody groziłaby pacjentowi niebezpieczeństwem utraty życia, ciężkiego uszkodzenia ciała lub ciężkiego rozstroju zdrowia. W takim przypadku lekarz ma obowiązek, o ile jest to możliwe, zasięgnąć opinii drugiego lekarza, w miarę możliwości tej samej specjalności. O wykonywanych czynnościach lekarz niezwłocznie zawiadamia przedstawiciela ustawowego, opiekuna faktycznego lub sąd opiekuńczy.

Brak zgody rodzica na zabieg konieczny dla ratowania życia dziecka.

Art. 579. KPC  Postanowienia w sprawach o powierzenie wykonywania, ograniczenie, zawieszenie, pozbawienie i przywrócenie władzy rodzicielskiej, ustalenie, ograniczenie albo zakazanie kontaktów z dzieckiem mogą być wydane tylko po przeprowadzeniu rozprawy. Dotyczy to także zmiany rozstrzygnięć w tym przedmiocie, zawartych w wyroku orzekającym rozwód, separację, unieważnienie małżeństwa albo ustalającym pochodzenie dziecka. Postanowienia takie stają się skuteczne i wykonalne po uprawomocnieniu się.

Brak zgody rodzica na zabieg konieczny dla ratowania życia dziecka.

art. 569 § 2 KPC. W wypadkach nagłych sąd opiekuńczy wydaje z urzędu wszelkie potrzebne zarządzenia nawet w stosunku do osób, które nie podlegają jego właściwości miejscowej, zawiadamiając o tym sąd opiekuńczy miejscowo właściwy.

Brak zgody rodzica na zabieg konieczny dla ratowania życia dziecka.

Art. 32 ust. 9. Do czynności, o których mowa w ust. 1, stosuje się odpowiednio przepis art. 34 ust. 7.

Art. 34 ust. 6. Jeżeli przedstawiciel ustawowy pacjenta małoletniego, ubezwłasnowolnionego bądź niezdolnego do świadomego wyrażenia zgody nie zgadza się na wykonanie przez lekarza czynności wymienionych w ust. 1, a niezbędnych dla usunięcia niebezpieczeństwa utraty przez pacjenta życia lub ciężkiego uszkodzenia ciała bądź ciężkiego rozstroju zdrowia, lekarz może wykonać takie czynności po uzyskaniu zgody sądu opiekuńczego.
ust. 7. Lekarz może wykonać czynności, o których mowa w ust. 1, bez zgody przedstawiciela ustawowego pacjenta bądź zgody właściwego sądu opiekuńczego, gdy zwłoka spowodowana postępowaniem w sprawie uzyskania zgody groziłaby pacjentowi niebezpieczeństwem utraty życia, ciężkiego uszkodzenia ciała lub ciężkiego rozstroju zdrowia. W takim przypadku lekarz ma obowiązek, o ile jest to możliwe, zasięgnąć opinii drugiego lekarza, w miarę możliwości tej samej specjalności. O wykonywanych czynnościach lekarz niezwłocznie zawiadamia przedstawiciela ustawowego, opiekuna faktycznego lub sąd opiekuńczy.

Brak zgody na transfuzję krwi u dziecka z pobudek religijnych.

art. 32 ust. 6 ustawy o zawodzie lekarza i lekarza dentysty Jeżeli jednak małoletni, który ukończył 16 lat, osoba ubezwłasnowolniona albo pacjent chory psychicznie lub upośledzony umysłowo, lecz dysponujący dostatecznym rozeznaniem, sprzeciwia się czynnościom medycznym, poza zgodą jego przedstawiciela ustawowego lub opiekuna faktycznego albo w przypadku niewyrażenia przez nich zgody wymagane jest zezwolenie sądu opiekuńczego.

art. 34 ust. 5 ustawy o zawodzie lekarza i lekarza dentysty W sytuacji, o której mowa w ust. 1, stosuje się odpowiednio przepis art. 32 ust. 6.

Brak zgody na transfuzję krwi u dziecka z pobudek religijnych.

Art. 18 Powszechnej Deklaracji Praw Człowieka:

Każdy człowiek ma prawo wolności myśli, sumienia i wyznania; prawo to obejmuje swobodę zmiany wyznania lub wiary oraz swobodę głoszenia swego wyznania lub wiary bądź indywidualnie, bądź wespół z innymi ludźmi, publicznie i prywatnie, poprzez nauczanie, praktykowanie, uprawianie kultu i przestrzeganie obyczajów.

Art. 9 ust. 1 Konwencji o ochronie praw człowieka i podstawowych wolności:

Każdy ma prawo do wolności mysli, sumienia i wyznania; prawo to obejmuje wolnośc zmiany wyznania lub przekonań oraz wolność uzewnętrzenia indywidualnie lub wspólnie z innymi, publicznie lub prywatnie, swego wyznania lub przekonań przez uprawianie kultu, nauczanie, praktykowanie i czynności rytualne.

Brak zgody na transfuzję krwi u dziecka z pobudek religijnych.

Article 5 – General rule

An intervention in the health field may only be carried out after the person concerned has given free and informed consent to it.
This person shall beforehand be given appropriate information as to the purpose and nature of the intervention as well as on its consequences and risks.
The person concerned may freely withdraw consent at any time.

Art. 32. 1. ustawy o zawodzie lekarza i lekarza pacjenta Lekarz może przeprowadzić badanie lub udzielić innych świadczeń zdrowotnych, z zastrzeżeniem wyjątków przewidzianych w ustawie, po wyrażeniu zgody przez pacjenta.
2. Jeżeli pacjent jest małoletni lub niezdolny do świadomego wyrażenia zgody, wymagana jest zgoda jego przedstawiciela ustawowego, a gdy pacjent nie ma przedstawiciela ustawowego lub porozumienie się z nim jest niemożliwe – zezwolenie sądu opiekuńczego.
3. Jeżeli zachodzi potrzeba przeprowadzenia badania osoby, o której mowa w ust. 2, zgodę na przeprowadzenie badania może wyrazić także opiekun faktyczny.
4. W przypadku osoby całkowicie ubezwłasnowolnionej zgodę wyraża przedstawiciel ustawowy tej osoby. Jeżeli osoba taka jest w stanie z rozeznaniem wypowiedzieć opinię w sprawie badania, konieczne jest ponadto uzyskanie zgody tej osoby.
5. Jeżeli pacjent ukończył 16 lat, wymagana jest także jego zgoda.
6. Jeżeli jednak małoletni, który ukończył 16 lat, osoba ubezwłasnowolniona albo pacjent chory psychicznie lub upośledzony umysłowo, lecz dysponujący dostatecznym rozeznaniem, sprzeciwia się czynnościom medycznym, poza zgodą jego przedstawiciela ustawowego lub opiekuna faktycznego albo w przypadku niewyrażenia przez nich zgody wymagane jest zezwolenie sądu opiekuńczego.
7. Jeżeli ustawa nie stanowi inaczej, zgoda osób wymienionych w ust. 1, 2 i 4 może być wyrażona ustnie albo nawet poprzez takie ich zachowanie, które w sposób niebudzący wątpliwości wskazuje na wolę poddania się proponowanym przez lekarza czynnościom medycznym.
8. Jeżeli pacjent, o którym mowa w ust. 2, nie ma przedstawiciela ustawowego ani opiekuna faktycznego albo porozumienie się z tymi osobami jest niemożliwe, lekarz po przeprowadzeniu badania może przystąpić do udzielania dalszych świadczeń zdrowotnych dopiero po uzyskaniu zgody sądu opiekuńczego, chyba że co innego wynika z przepisów ustawy.
9. Do czynności, o których mowa w ust. 1, stosuje się odpowiednio przepis art. 34 ust. 7.
10. Sądem opiekuńczym właściwym miejscowo dla udzielania zgody na wykonywanie czynności medycznych jest sąd, w którego okręgu czynności te mają być wykonane.

Art. 15 Kodeksu Etyki Lekarskiej:

1. Postępowanie diagnostyczne, lecznicze i zapobiegawcze wymaga zgody pacjenta. Jeżeli pacjent nie jest zdolny do świadomego wyrażenia zgody, powinien ją wyrazić jego przedstawiciel ustawowy lub osoba faktycznie opiekująca się pacjentem.
2. W przypadku osoby niepełnoletniej, lekarz powinien starać się uzyskać także jej zgodę, o ile jest ona zdolna do świadomego wyrażenia tej zgody.
3. Wszczęcie postępowania diagnostycznego, leczniczego i zapobiegawczego bez zgody pacjenta może być dopuszczone tylko wyjątkowo w szczególnych przypadkach zagrożenia życia lub zdrowia pacjenta lub innych osób.
4. Badanie bez wymaganej zgody pacjenta lekarz może przeprowadzić również na zlecenie organu lub instytucji upoważnionej do tego z mocy prawa, o ile nie stwarza ono nadmiernego ryzyka zdrowotnego dla pacjenta.
5. W razie nie uzyskania zgody na proponowane postępowanie, lekarz powinien nadal, w miarę możliwości, otaczać pacjenta opieką lekarską.

Świadoma zgoda pacjenta na zabieg.

Article 8 – Emergency situation

When because of an emergency situation the appropriate consent cannot be obtained, any medically necessary intervention may be carried out immediately for the benefit of the health of the individual concerned.

Świadoma zgoda pacjenta na zabieg.

Art. 15 ust. 3 KEL: Wszczęcie postępowania diagnostycznego, leczniczego i zapobiegawczego bez zgody pacjenta może być dopuszczone tylko wyjątkowo w szczególnych przypadkach zagrożenia życia lub zdrowia pacjenta lub innych osób.

Świadoma zgoda pacjenta na zabieg.

Article 5 – General rule

An intervention in the health field may only be carried out after the person concerned has given free and informed consent to it.
This person shall beforehand be given appropriate information as to the purpose and nature of the intervention as well as on its consequences and risks.
The person concerned may freely withdraw consent at any time.

Art. 32. 1. ustawy o zawodzie lekarza. Lekarz może przeprowadzić badanie lub udzielić innych świadczeń zdrowotnych, z zastrzeżeniem wyjątków przewidzianych w ustawie, po wyrażeniu zgody przez pacjenta.
2. Jeżeli pacjent jest małoletni lub niezdolny do świadomego wyrażenia zgody, wymagana jest zgoda jego przedstawiciela ustawowego, a gdy pacjent nie ma przedstawiciela ustawowego lub porozumienie się z nim jest niemożliwe – zezwolenie sądu opiekuńczego.
3. Jeżeli zachodzi potrzeba przeprowadzenia badania osoby, o której mowa w ust. 2, zgodę na przeprowadzenie badania może wyrazić także opiekun faktyczny.
4. W przypadku osoby całkowicie ubezwłasnowolnionej zgodę wyraża przedstawiciel ustawowy tej osoby. Jeżeli osoba taka jest w stanie z rozeznaniem wypowiedzieć opinię w sprawie badania, konieczne jest ponadto uzyskanie zgody tej osoby.
5. Jeżeli pacjent ukończył 16 lat, wymagana jest także jego zgoda.
6. Jeżeli jednak małoletni, który ukończył 16 lat, osoba ubezwłasnowolniona albo pacjent chory psychicznie lub upośledzony umysłowo, lecz dysponujący dostatecznym rozeznaniem, sprzeciwia się czynnościom medycznym, poza zgodą jego przedstawiciela ustawowego lub opiekuna faktycznego albo w przypadku niewyrażenia przez nich zgody wymagane jest zezwolenie sądu opiekuńczego.
7. Jeżeli ustawa nie stanowi inaczej, zgoda osób wymienionych w ust. 1, 2 i 4 może być wyrażona ustnie albo nawet poprzez takie ich zachowanie, które w sposób niebudzący wątpliwości wskazuje na wolę poddania się proponowanym przez lekarza czynnościom medycznym.
8. Jeżeli pacjent, o którym mowa w ust. 2, nie ma przedstawiciela ustawowego ani opiekuna faktycznego albo porozumienie się z tymi osobami jest niemożliwe, lekarz po przeprowadzeniu badania może przystąpić do udzielania dalszych świadczeń zdrowotnych dopiero po uzyskaniu zgody sądu opiekuńczego, chyba że co innego wynika z przepisów ustawy.
9. Do czynności, o których mowa w ust. 1, stosuje się odpowiednio przepis art. 34 ust. 7.
10. Sądem opiekuńczym właściwym miejscowo dla udzielania zgody na wykonywanie czynności medycznych jest sąd, w którego okręgu czynności te mają być wykonane.

Art. 15.ust. 1 Kodeks Etyki Lekarskiej Postępowanie diagnostyczne, lecznicze i zapobiegawcze wymaga zgody pacjenta. Jeżeli pacjent nie jest zdolny do świadomego wyrażenia zgody, powinien ją wyrazić jego przedstawiciel ustawowy lub osoba faktycznie opiekująca się pacjentem.

Świadoma zgoda pacjenta na zabieg.

Artykuł 8 Konwencji Bioetycznej

Article 8 – Emergency situation

When because of an emergency situation the appropriate consent cannot be obtained, any medically necessary intervention may be carried out immediately for the benefit of the health of the individual concerned.

Świadoma zgoda pacjenta na zabieg.

Art. 15 ust. 3 KEL Wszczęcie postępowania diagnostycznego, leczniczego i zapobiegawczego bez zgody pacjenta może być dopuszczone tylko wyjątkowo w szczególnych przypadkach zagrożenia życia lub zdrowia pacjenta lub innych osób.

Świadoma zgoda pacjenta na zabieg.

Art. 33. 1. ustawy o zawodzie lekarza i lekarza dentysty. Badanie lub udzielenie pacjentowi innego świadczenia zdrowotnego bez jego zgody jest dopuszczalne, jeżeli wymaga on niezwłocznej pomocy lekarskiej, a ze względu na stan zdrowia lub wiek nie może wyrazić zgody i nie ma możliwości porozumienia się z jego przedstawicielem ustawowym lub opiekunem faktycznym.
2. Decyzję o podjęciu czynności medycznych w okolicznościach, o których mowa w ust. 1, lekarz powinien w miarę możliwości skonsultować z innym lekarzem.
3. Okoliczności, o których mowa w ust. 1 i 2, lekarz odnotowuje w dokumentacji medycznej pacjenta.

Świadoma zgoda pacjenta na zabieg.

Art. 34 ust. 7 i 8 w zw. z art. 34 ust. 3 ustawy o zawodzie lekarza i lekarza dentysty stanowi:

Art. 34 ust. 7. Lekarz może wykonać czynności, o których mowa w ust. 1, bez zgody przedstawiciela ustawowego pacjenta bądź zgody właściwego sądu opiekuńczego, gdy zwłoka spowodowana postępowaniem w sprawie uzyskania zgody groziłaby pacjentowi niebezpieczeństwem utraty życia, ciężkiego uszkodzenia ciała lub ciężkiego rozstroju zdrowia. W takim przypadku lekarz ma obowiązek, o ile jest to możliwe, zasięgnąć opinii drugiego lekarza, w miarę możliwości tej samej specjalności. O wykonywanych czynnościach lekarz niezwłocznie zawiadamia przedstawiciela ustawowego, opiekuna faktycznego lub sąd opiekuńczy.
ust. 8. O okolicznościach, o których mowa w ust. 3-7, lekarz informuje pacjenta oraz jego przedstawiciela ustawowego lub opiekuna faktycznego albo sąd opiekuńczy, a także dokonuje odpowiedniej adnotacji wraz z uzasadnieniem w dokumentacji medycznej.

Art. 34 ust. 3. Lekarz może wykonać zabieg lub zastosować metodę, o której mowa w ust. 1, wobec pacjenta małoletniego, ubezwłasnowolnionego bądź niezdolnego do świadomego wyrażenia pisemnej zgody, po uzyskaniu zgody jego przedstawiciela ustawowego, a gdy pacjent nie ma przedstawiciela lub gdy porozumienie się z nim jest niemożliwe – po uzyskaniu zezwolenia sądu opiekuńczego.

Świadoma zgoda pacjenta na zabieg.

Art. 754 Kodeksu Cywilnego stanowi:

Art. 754. Kto prowadzi cudzą sprawę wbrew wiadomej mu woli osoby, której sprawę prowadzi, nie może żądać zwrotu poniesionych wydatków i odpowiedzialny jest za szkodę, chyba że wola tej osoby sprzeciwia się ustawie lub zasadom współżycia społecznego.

Świadoma zgoda pacjenta na zabieg.

Art. 34 ust. 7 ustawy o zawodzie lekarza i lekarza dentysty stanowi:

Art. 34 ust. 7. Lekarz może wykonać czynności, o których mowa w ust. 1, bez zgody przedstawiciela ustawowego pacjenta bądź zgody właściwego sądu opiekuńczego, gdy zwłoka spowodowana postępowaniem w sprawie uzyskania zgody groziłaby pacjentowi niebezpieczeństwem utraty życia, ciężkiego uszkodzenia ciała lub ciężkiego rozstroju zdrowia. W takim przypadku lekarz ma obowiązek, o ile jest to możliwe, zasięgnąć opinii drugiego lekarza, w miarę możliwości tej samej specjalności. O wykonywanych czynnościach lekarz niezwłocznie zawiadamia przedstawiciela ustawowego, opiekuna faktycznego lub sąd opiekuńczy.

Wykonanie zabiegu u osób po próbie samobójczej.

Art. 7 Konwencji Bioetycznej stanowi:

Article 7 – Protection of persons who have a mental disorder

Subject to protective conditions prescribed by law, including supervisory, control and appeal procedures, a person who has a mental disorder of a serious nature may be subjected, without his or her consent, to an intervention aimed at treating his or her mental disorder only where, without such treatment, serious harm is likely to result to his or her health.

Wykonanie zabiegu u osób po próbie samobójczej.

Art. 12 ustawy o ochronie zdrowia psychicznego stanowi:

Art. 12. Przy wyborze rodzaju i metod postępowania leczniczego bierze się pod uwagę nie tylko cele zdrowotne, ale także interesy oraz inne dobra osobiste osoby z zaburzeniami psychicznymi i dąży do osiągnięcia poprawy stanu zdrowia w sposób najmniej dla tej osoby uciążliwy.

Wykonanie zabiegu u osób po próbie samobójczej.

Charakter prawny wspólnotowego rozporządzenia upadłościowego Nr 1346/2000.

Przepisy ww. rozporządzenia wspólnotowego dot. upadłości o transgranicznych skutkach i są stosowane bezpośrednio, to znaczy bez ich wprowadzania (inkorporacji) w drodze ustawy do polskiego porządku prawnego, stąd prawo strony do powoływania się w postępowaniu przed sądami krajowymi na przepisy rozporządzenia wprost.

Zastosowanie rozporządzenia unijnego do upadłości konsumenckiej.

Jeśli konsument posiada długi w kilku państwach członkowskich, sąd którego z nich jest właściwy do wszczęcia i prowadzenia postępowania oddłużeniowego?

Sądem właściwym do wszczęcia konsumenckiego postępowania upadłościowego jest sąd tego państwa członkowskiego, na terytorium którego osoba fizyczna niebędąca przedsiębiorcą ma miejsce stałego pobytu, bowiem w tym miejscu znajduje się centrum jej podstawowych interesów COMI – centre of main interests (motyw 13 preambuły, art. 3 ust. 1 rozporządzenia). Co do zasady będzie to miejsce zamieszkania dłużnika.

Jeśli konsument posiada długi w kilku państwach członkowskich, sąd którego z nich jest właściwy do wszczęcia i prowadzenia postępowania oddłużeniowego?

Sądem właściwym do wszczęcia konsumenckiego postępowania upadłościowego jest sąd tego państwa członkowskiego, na terytorium którego osoba fizyczna niebędąca przedsiębiorcą ma miejsce stałego pobytu, bowiem w tym miejscu znajduje się centrum jej podstawowych interesów COMI – centre of main interests (motyw 13 preambuły, art. 3 ust. 1 rozporządzenia). Co do zasady będzie to miejsce zamieszkania dłużnika.

Nadmieńmy, że osoby fizyczne mogą ogłosić bankructwo konsumenckie w Anglii, składając w sądzie właściwy formularz. Informacje konieczne do złożenia takiego wniosku można uzyskać na stronie http://www.insolvency.gov.uk/. Postępowanie upadłościowe w Anglii wobec konsumentów reguluje Insolvency Act 1986 (Part IX Bankruptcy http://www.legislation.gov.uk/ukpga/1986/45/contents).

Konsumenci mogą również ogłosić upadłość w Polsce (art. 491 (1) – art.491 (12) ustawy – powołane przepisy prawa obowiązują od 31.03.2009 r.).

Wierzyciel z Polski będzie mógł zgłosić swoją wierzytelność w języku polskim do postępowania upadłościowego toczącego się w Anglii. Dotyczy to również takich wierzycieli, jak organy podatkowe i instytucje ubezpieczenia społecznego. Wierzytelność zgłasza się na piśmie w języku polskim, ponieważ język polski jest językiem urzędowym UE (art. 39 rozporządzenia). Nie ma obowiązku zgłoszenia wierzytelności w języku urzędowym państwa wszczęcia postępowania, jednak od wierzyciela można zażądać tłumaczenia (art. 42 ust. 2 rozporządzenia). Do zgłoszenia należy załączyć dokumenty, z których wynika istnienie wierzytelności (art. 41 rozporządzenia). Oznacza to, ze upadłość konsumencka ogłoszona w Anglii może objąć nie tylko długi powstałe w Anglii, ale również w Polsce. Uwaga ta dotyczy również wierzycieli z innych państw członkowskich. Państwo wszczęcia postępowania upałościowego nie może odmówić przyjęcia zgłoszenia wierzytelności z uwagi na to, że wierzyciel ma siedzibę, czy miejsce zamieszkania za granicą.

Prawo państwa wszczęcia postępowania (the law of the Member State of the opening of the insolvency proceedings) stosuje się nie tylko do wszczęcia, prowadzenia i ukończenia konsumenckiego postępowania upadłościowego, ale także do skutków tego postępowania, w szczególności według tego prawa określa się prawa wierzycieli po ukończeniu postępowania upadłościowego (art. 4 rozporządzenia). Według prawa państwa, do którego złożono wniosek o ogłoszenie upadłości określa się zarówno procesowe jak i materialne skutki postępowania upadłościowego (motyw 23 preambuł). W sytuacji opisanej powyżej do oceny skutków postępowania upadłościowego właściwe będzie prawo angielskie (281 Insolvency Act – Effect of discharge). Ogłoszenie bankructwa w Anglii prowadzi do oddłużenia jedynie z tych długów, które były uwzględnione w postępowaniu upadłościowym wszczętym przez sąd angielski, natomiast długi w Polsce, jeśli nie zostały zgłoszone do postępowania upadłościowego w Anglii, mogą być nadal egzekwowane przez wierzycieli w drodze postępowania egzekucyjnego, dlatego konsument planując powrót do kraju, powinien mieć tego świadomość.

Motyw 9 preambuły rozporządzenia upadłościowego 1346/2000.

Niniejsze rozporządzenie powinno znaleźć zastosowanie do wszystkich postępowań upadłościowych, niezależnie od tego czy dłużnik jest osobą fizyczną, czy też osobą prawną, przedsiębiorcą czy osobą niewykonującą działalności gospodarczej. Postępowania upadłościowe, do których stosuje się niniejsze rozporządzenie, zostały wymienione w załącznikach. Postępowania upadłościowe dotyczące zakładów ubezpieczeń, instytucji kredytowych, przedsiębiorstw inwestycyjnych przechowujących środki pieniężne oraz papiery wartościowe osób trzecich, a także przedsiębiorstw zbiorowego inwestowania, powinny zostać wyłączone z zakresu zastosowania niniejszego rozporządzenia. Powyższe przedsiębiorstwa nie powinny być objęte niniejszym rozporządzeniem, jako że podlegają one przepisom szczególnym oraz krajowe organy nadzoru dysponują w pewnym zakresie bardzo szerokimi uprawnieniami nadzorczymi.

Bankructwo konsumenckie ucieczką przed długami w Polsce?

Art. 1 ust. 1 rozporządzenia upadłościowego 1346/2000 a także definicje „postępowania upadłościowego” i „zarządcy” zawarte w art. 2 pkt. a i b rozporządzenia]

Artykuł 1 Zakres zastosowania
1. Niniejsze rozporządzenie stosuje się do zbiorowych postępowań przewidujących niewypłacalność dłużnika, które obejmują całkowite lub częściowe zajęcie majątku dłużnika oraz powołanie zarządcy. 

Artykuł 2 Definicje
Dla celów niniejszego rozporządzenia:
a) „postępowania upadłościowe” oznaczają postępowania zbiorowe określone w art. 1 ust. 1. Wykaz tych postępowań znajduje się w załączniku A;
b) „zarządca” oznacza każdą osobę lub organ, którego zadaniem jest zarządzanie masą lub jej likwidacja lub nadzorowanie działalności gospodarczej dłużnika. Wykaz tych osób lub organów znajduje się w załączniku C;

Bankructwo konsumenckie w Anglii ucieczką przed długami w Polsce?

Załącznik A do rozporządzenia upadłościowego1346/2000.

ZAŁĄCZNIK A (2)
Postępowania upadłościowe, o których mowa w art. 2 lit. a)
BELGIË/BELGIQUE
–    Het faillissement/La faillite
–    De gerechtelijke reorganisatie door een collectief akkoord/La réorganisation  udiciaire par accord collectif
–    De gerechtelijke reorganisatie door overdracht onder gerechtelijk gezag/La réorganisation judiciaire par transfert sous autorité de justice
–    De collectieve schuldenregeling/Le rčglement collectif de dettes
–    De vrijwillige vereffening/La liquidation volontaire
–    De gerechtelijke vereffening/La liquidation judiciaire
–    De voorlopige ontneming van beheer, bepaald in artikel 8 van de faillissementswet/Le dessaisissement provisoire, visé ŕ l’article 8 de la loi sur les faillites
ÁÚËĂŔĐČß
–    Ďđîčçâîäńňâî ďî íĺńúńňî˙ňĺëíîńň
ĆESKÁ REPUBLIKA
–    Konkurs
–    Reorganizace
–    Oddlužení
DEUTSCHLAND
–    Das Konkursverfahren
–    Das gerichtliche Vergleichsverfahren
–    Das Gesamtvollstreckungsverfahren
–    Das Insolvenzverfahren
EESTI
–    Pankrotimenetlus
ĹËËÁÓ
–    Ç đôţ÷ĺőóç
–    Ç ĺéäéęŢ ĺęęáčÜńéóç
–    Ç đńďóůńéíŢ äéá÷ĺßńéóç ĺôáéńĺßáň. Ç äéďßęçóç ęáé äéá÷ĺßńéóç ôůí đéóôůôţí
–    Ç őđáăůăŢ ĺđé÷ĺßńçóçň őđü ĺđßôńďđď ěĺ óęďđü ôç óýíářç óőěâéâáóěďý ěĺ ôďőň đéóôůôÝň
ESPAŃA
–    Concurso
FRANCE
–    Sauvegarde
–    Redressement judiciaire
–    Liquidation judiciaire
IRELAND
–    Compulsory winding-up by the court
–    Bankruptcy
–    The administration in bankruptcy of the estate of persons dying insolvent
–    Winding-up in bankruptcy of partnerships
–    Creditors' voluntary winding-up (with confirmation of a court)
–    Arrangements under the control of the court which involve the vesting of all or part of the property of the debtor in the Official Assignee for realisation and distribution
–    Company examinership
ITALIA
–    Fallimento
–    Concordato preventivo
–    Liquidazione coatta amministrativa
–    Amministrazione straordinaria
ĘŐĐŃĎÓ
–    Őđď÷ńĺůôéęŢ ĺęęáčÜńéóç áđü ôď ÄéęáóôŢńéď
–    Ĺęďýóéá ĺęęáčÜńéóç áđü đéóôůôÝň ęáôüđéí Äéęáóôéęďý ÄéáôÜăěáôďň
–    Ĺęďýóéá ĺęęáčÜńéóç áđü ěÝëç
–    ĹęęáčÜńéóç ěĺ ôçí ĺđďđôĺßá ôďő Äéęáóôçńßďő
–    Đôţ÷ĺőóç ęáôüđéí Äéęáóôéęďý ÄéáôÜăěáôďň
–    Äéá÷ĺßńéóç ôçň đĺńéďőóßáň đńďóţđůí đďő áđĺâßůóáí áöĺńÝăăőá
LATVIJA
–    Tiesiskâs aizsardzîbas process
–    Sanâcija juridiskâs personas maksâtnespçjas procesâ
–    Izlîgums juridiskâs personas maksâtnespçjas procesâ
–    Izlîgums fiziskâs personas maksâtnespçjas procesâ
–    Bankrota procedűra juridiskâs personas maksâtnespçjas procesâ
–    Bankrota procedűra fiziskâs personas maksâtnespçjas procesâ.
LIETUVA
–    Ámonës restruktűrizavimo byla
–    Ámonës bankroto byla
–    Ámonës bankroto procesas ne teismo tvarka
LUXEMBOURG
–    Faillite
–    Gestion contrôlée
–    Concordat préventif de faillite (par abandon d’actif)
–    Régime spécial de liquidation du notariat
MAGYARORSZÁG
–    Csődeljárás
–    Felszámolási eljárás
MALTA
–    Xoljiment
–    Amministrazzjoni
–    Stralc volontarju mill-membri jew mill-kredituri
–    Stralc mill-Qorti
–    Falliment fkaż ta' nşgozjant
NEDERLAND
–    Het faillissement
–    De surséance van betaling
–    De schuldsaneringsregeling natuurlijke personen
ÖSTERREICH
–    Das Konkursverfahren
–    Das Ausgleichsverfahren
POLSKA
–    Postępowanie upadłościowe
–    Postępowanie układowe
–    Upadłość obejmująca likwidację
–    Upadłość z możliwością zawarcia układu
PORTUGAL
–    Processo de insolvęncia
–    Processo de falęncia
–    Processos especiais de recuperaçăo de empresa, ou seja:
–    Concordata
–    Reconstituiçăo empresarial
–    Reestruturaçăo financeira
–    Gestăo controlada
ROMÂNIA
–    Procedura insolvenţei
–    Reorganizarea judiciară
–    Procedura falimentului
SLOVENIJA
–    Stečajni postopek
–    Skrajšani stečajni postopek
–    Postopek prisilne poravnave
–    Prisilna poravnava v stečaju
SLOVENSKO
–    Konkurzné konanie
–    Reštrukturalizacné konanie
SUOMI/FINLAND
–    Konkurssi/konkurs
–    Yrityssaneeraus/företagssanering
SVERIGE
–    Konkurs
–    Företagsrekonstruktion
UNITED KINGDOM
–    Winding-up by or subject to the supervision of the court
–    Creditors' voluntary winding-up (with confirmation by the court)
–    Administration, including appointments made by filing prescribed documents with the court
–    Voluntary arrangements under insolvency legislation
–    Bankruptcy or sequestration

Bankructwo konsumenckie w Anglii ucieczką przed długami w Polsce?

Art. 491 (1) – art.491 (12) Prawa upadłościowego i naprawczego.

Art. 4911. Przepisy niniejszego tytułu stosuje się wobec osób fizycznych, do których nie mają zastosowania przepisy działu II tytułu I części pierwszej.

Art. 4912. 1. W sprawach objętych przepisami niniejszego tytułu postępowanie upadłościowe prowadzi się według stosowanych odpowiednio przepisów o postępowaniu upadłościowym obejmującym likwidację majątku upadłego, z tym że nie stosuje się przepisów art. 20, art. 21, art. 28 ust. 1, art. 32 ust. 1, art. 44-50, art. 53, art. 55-56 i art. 307 ust. 1.
2. Wniosek o ogłoszenie upadłości może zgłosić tylko dłużnik.
3. Obwieszczenia postanowienia o ogłoszeniu upadłości dokonuje się przez ogłoszenie w budynku sądowym oraz zamieszczenie w co najmniej jednym dzienniku o zasięgu krajowym.
4. Sąd niezwłocznie zwraca się do naczelnika urzędu skarbowego właściwego dla dłużnika o udzielenie informacji, czy dłużnik w ciągu ostatnich pięciu lat przed złożeniem wniosku o ogłoszenie upadłości zgłaszał fakt dokonania czynności prawnych podlegających opodatkowaniu, oraz zasięga informacji w Krajowym Rejestrze Sądowym, czy dłużnik jest wspólnikiem spółek handlowych.
5. Sędzia-komisarz może zezwolić, żeby likwidację masy upadłości prowadził upadły pod nadzorem syndyka.
6. Do zobowiązań upadłego powstałych po prawomocnym ustaleniu planu spłaty nie stosuje się art. 146 ust. 4.

Art. 4913. 1. Sąd oddala wniosek o ogłoszenie upadłości, jeżeli niewypłacalność dłużnika nie powstała wskutek wyjątkowych i niezależnych od niego okoliczności, w szczególności w przypadku gdy dłużnik zaciągnął zobowiązanie będąc niewypłacalnym, albo do rozwiązania stosunku pracy dłużnika doszło z przyczyn leżących po stronie pracownika lub za jego zgodą.
2. Sąd oddala wniosek o ogłoszenie upadłości, jeżeli w stosunku do dłużnika w okresie dziesięciu lat przed złożeniem wniosku o ogłoszenie upadłości:
1) prowadzono postępowanie upadłościowe lub inne postępowanie, w którym umorzono całość lub część jego zobowiązań albo w którym zawarto układ, lub
2) prowadzono postępowanie upadłościowe, w którym nie zaspokojono wszystkich wierzycieli, a dłużnik po zakończeniu lub umorzeniu postępowania zobowiązań swych nie wykonał, lub
3) prowadzono postępowanie upadłościowe według przepisów tytułu niniejszego, jeżeli postępowanie to zostało umorzone z innych przyczyn niż na wniosek wszystkich wierzycieli, lub
4) czynność prawna dłużnika została prawomocnie uznana za dokonaną z pokrzywdzeniem wierzycieli.

Art. 4914. Jeżeli upadły nie wskaże i nie wyda syndykowi całego majątku albo niezbędnych dokumentów lub w inny sposób nie wykonuje ciążących na nim obowiązków, sąd umarza postępowanie.

Art. 4915. Wątpliwości co do tego, które z przedmiotów należących do upadłego wchodzą w skład masy upadłości, rozstrzyga sędzia-komisarz na wniosek syndyka lub upadłego. Na postanowienie sędziego-komisarza przysługuje zażalenie.

Art. 4916. 1. Jeżeli w skład masy upadłości wchodzi lokal mieszkalny albo dom jednorodzinny, w którym zamieszkuje upadły, z sumy uzyskanej z jego sprzedaży wydziela się upadłemu kwotę odpowiadającą przeciętnemu czynszowi najmu lokalu mieszkalnego za okres dwunastu miesięcy.
2. Kwotę, o której mowa w ust. 1, na wniosek syndyka, określa sędzia-komisarz, biorąc pod uwagę potrzeby mieszkaniowe upadłego, w tym liczbę osób pozostających z upadłym we wspólnym gospodarstwie domowym. Na postanowienie sędziego-komisarza przysługuje zażalenie.
3. Sędzia-komisarz może przyznać upadłemu zaliczkę na poczet kwoty, o której mowa w ust. 1.

Art. 4917. 1. Po sporządzeniu ostatecznego planu podziału, nie wcześniej jednak niż po opuszczeniu przez upadłego domu jednorodzinnego lub lokalu mieszkalnego, o którym mowa w art. 4916 ust. 1, sąd wydaje postanowienie o ustaleniu planu spłaty wierzycieli upadłego, określającego w jakim zakresie i w jakim czasie, nie dłuższym niż pięć lat, upadły jest obowiązany spłacać należności niezaspokojone na podstawie planu podziału oraz jaka część zobowiązań upadłego, po wykonaniu planu spłaty wierzycieli, zostanie umorzona. W planie spłaty wierzycieli uwzględnia się wszystkie zobowiązania upadłego powstałe do dnia jego ustalenia.
2. O ustaleniu planu spłaty wierzycieli upadłego sąd orzeka na wniosek upadłego, po przeprowadzeniu rozprawy, o której terminie zawiadamia wszystkich wierzycieli.
3. Sąd nie jest związany wnioskiem upadłego co do treści planu spłaty wierzycieli i może ustalić warunki spłaty bardziej korzystne dla wierzycieli, jeżeli zażąda tego wierzyciel. Przepis art. 370 ust. 1 stosuje się odpowiednio.
4. Na postanowienie sądu w przedmiocie ustalenia planu spłaty wierzycieli przysługuje zażalenie.
5. Ustalenie planu spłaty wierzycieli nie narusza praw wierzyciela wobec poręczyciela upadłego oraz współdłużnika upadłego ani praw wynikających z hipoteki, zastawu, zastawu rejestrowego oraz hipoteki morskiej, jeśli były one ustanowione na mieniu osoby trzeciej.

Art. 4918. Z chwilą uprawomocnienia się postanowienia o ustaleniu planu spłaty wierzycieli powołanie syndyka wygasa z mocy prawa.

Art. 4919. 1. W okresie wykonywania planu spłaty wierzycieli upadły nie może dokonywać czynności prawnych przekraczających granice zwykłego zarządu.
2. W okresie wykonywania planu spłaty wierzycieli upadły może zaciągać zobowiązania niezbędne dla utrzymania swojego i osób, w stosunku do których ciąży na nim ustawowy obowiązek dostarczania środków utrzymania, z wyjątkiem jednak zakupów na raty lub zakupów z odroczoną płatnością.
3. Upadły jest obowiązany składać sądowi corocznie, do końca kwietnia, sprawozdanie z wykonania planu spłaty wierzycieli za poprzedni rok kalendarzowy, w którym wykazuje osiągnięte przychody, spłacone kwoty oraz nabyte składniki majątkowe o wartości przekraczającej dwukrotność minimalnego wynagrodzenia za pracę określonego w odrębnych przepisach. Do sprawozdania upadły dołącza kopię rocznego zeznania podatkowego.

Art. 49110. 1. Jeżeli upadły z powodu przemijającej przeszkody nie może wywiązać się z obowiązków określonych w planie spłaty wierzycieli, sąd na jego wniosek, po wysłuchaniu wierzycieli, może zmienić plan spłaty wierzycieli w ten sposób, że przedłuży termin spłaty lub zmieni wysokość poszczególnych płatności. Na postanowienie sądu przysługuje zażalenie. Łączny okres, o który można przedłużyć termin spłaty wierzytelności, nie może przekroczyć dwóch lat.
2. W razie istotnej poprawy sytuacji majątkowej upadłego w okresie wykonywania planu spłaty wierzycieli, wynikającej z innych przyczyn niż zwiększenie się wynagrodzenia za pracę lub dochodów uzyskiwanych z osobiście wykonywanej przez upadłego działalności zarobkowej, każdy z wierzycieli może wystąpić z wnioskiem o zmianę planu spłaty wierzycieli przez podwyższenie kwot przypadających wierzycielom. O zmianie planu spłaty wierzycieli orzeka sąd po przeprowadzeniu rozprawy, o której zawiadamia się upadłego i wierzycieli objętych planem spłaty. Na postanowienie sądu przysługuje zażalenie.

Art. 49111. 1. W razie niewykonywania przez upadłego obowiązków ustalonych w planie spłaty wierzycieli sąd na wniosek wierzyciela, po przeprowadzeniu rozprawy, o której zawiadamia się upadłego i wierzycieli objętych planem spłaty, uchyla plan spłaty wierzycieli oraz umarza postępowanie upadłościowe. Na postanowienie sądu przysługuje zażalenie.
2. Przepis ust. 1 stosuje się także wtedy, gdy upadły w sprawozdaniu z wykonania planu spłaty wierzycieli zataił swoje przychody lub w okresie wykonywania planu spłaty wierzycieli dokonywał czynności przekraczających granice zwykłego zarządu, lub gdy okaże się, że upadły ukrywał majątek bądź czynność prawna upadłego została prawomocnie uznana za dokonaną z pokrzywdzeniem wierzycieli.
informacje o jednostce
projekty ustaw
komentarze
Art. 49112. 1. Po wykonaniu przez upadłego obowiązków określonych w planie spłaty wierzycieli sąd wydaje postanowienie o umorzeniu niezaspokojonych zobowiązań upadłego objętych planem spłaty oraz o zakończeniu postępowania upadłościowego.
2. Umarzając zobowiązania upadłego sąd wymienia wierzyciela, tytuł i sumę zobowiązania, podlegającego umorzeniu.
3. Umorzenie zobowiązań nie dotyczy zobowiązań upadłego, obejmujących świadczenia okresowe, których tytuł prawny nie wygasł, oraz zobowiązań powstałych po ogłoszeniu upadłości.
4. O umorzeniu niezaspokojonych zobowiązań upadłego oraz o zakończeniu postępowania upadłościowego sąd orzeka na wniosek upadłego, po przeprowadzeniu rozprawy, o której terminie zawiadamia wszystkich wierzycieli objętych planem spłaty wierzycieli. Na postanowienie sądu przysługuje zażalenie.

Upadłość konsumencka w Anglii w Polsce ucieczką przed długami w Polsce?

Art. 491 (3) ust. 1 Prawa upadłościowego i naprawczego.

Art. 4913. 1. Sąd oddala wniosek o ogłoszenie upadłości, jeżeli niewypłacalność dłużnika nie powstała wskutek wyjątkowych i niezależnych od niego okoliczności, w szczególności w przypadku gdy dłużnik zaciągnął zobowiązanie będąc niewypłacalnym, albo do rozwiązania stosunku pracy dłużnika doszło z przyczyn leżących po stronie pracownika lub za jego zgodą.

Art. 491 (3) ust. 1 ustawy Prawa upadłościowego i naprawczego.

Art. 491(3). 1. Sąd oddala wniosek o ogłoszenie upadłości, jeżeli niewypłacalność dłużnika nie powstała wskutek wyjątkowych i niezależnych od niego okoliczności, w szczególności w przypadku gdy dłużnik zaciągnął zobowiązanie będąc niewypłacalnym, albo do rozwiązania stosunku pracy dłużnika doszło z przyczyn leżących po stronie pracownika lub za jego zgodą.

Bankructwo konsumenckie w Anglii ucieczką przed długami w Polsce?

Artykuł 4 Prawo właściwe
1. O ile niniejsze rozporządzenie nie stanowi inaczej, dla postępowania upadłościowego i jego skutków właściwe jest prawo Państwa Członkowskiego, w którym zostaje wszczęte postępowanie, określanego dalej jako „Państwo wszczęcia postępowania”.
2. Prawo Państwa wszczęcia postępowania określa przesłanki wszczęcia postępowania upadłościowego, sposób jego prowadzenia i ukończenia. W szczególności określa ono:
a) dłużników, w stosunku do których może być prowadzone postępowanie upadłościowe;
b) mienie wchodzące w skład masy oraz sposób postępowania z mieniem nabytym przez dłużnika po wszczęciu postępowania;
c) uprawnienia dłużnika i zarządcy;
d) przesłanki skuteczności potrącenia;
e) skutki postępowania upadłościowego co do niewykonanych umów dłużnika;
f) skutki wszczęcia postępowania upadłościowego na środki dochodzenia praw przez poszczególnych wierzycieli; z wyłączeniem toczących się postępowań;
g) jakie wierzytelności mogą być zgłoszone w postępowaniu upadłościowym oraz sposób postępowania z wierzytelnościami powstałymi po wszczęciu postępowania;
h) zasady zgłoszenia, sprawdzenia i ustalenia wierzytelności;
i) podział środków uzyskanych z likwidacji majątku, kolejność zaspokojenia wierzytelności oraz prawa wierzycieli, którzy po wszczęciu postępowania upadłościowego zostali częściowo zaspokojeni na podstawie prawa rzeczowego lub wskutek potrącenia;
j) przesłanki oraz skutki ukończenia postępowania upadłościowego, w szczególności w drodze układu;
k) prawa wierzycieli po ukończeniu postępowania upadłościowego;
l) kto ponosi koszty postępowania upadłościowego łącznie z poniesionymi wydatkami;
m) zasady dotyczące nieważności, zaskarżania lub względnej bezskuteczności czynności prawnych dokonanych z pokrzywdzeniem ogółu wierzycieli.

Bankructwo konsumenckie w Anglii ucieczką przed długami w Polsce?

Motyw 23 preambuły rozporządzenia upadłościowego 1346/2000.

W zakresie swojej regulacji niniejsze rozporządzenie powinno określić jednolite normy kolizyjne zastępujące – w zakresie ich stosowania – wewnętrzne przepisy prawa prywatnego międzynarodowego. O ile nie postanowiono inaczej, zastosowanie powinno znaleźć prawo Państwa wszczęcia postępowania (lex concursus). Powyższa norma kolizyjna powinna dotyczyć zarówno głównego postępowania upadłościowego, jak i postępowań miejscowych; Lex concursus określa wszystkie procesowe i materialne skutki postępowania upadłościowego w odniesieniu do dotkniętych nimi osób oraz stosunków prawnych; określa wszystkie przesłanki wszczęcia, prowadzenia oraz ukończenia postępowania upadłościowego.

Bankructwo konsumenckie za granicą ucieczką przed długami w Polsce?

Art. 491 (12) ustawy – Prawa upadłościowego i naprawczego.

Art. 49112. 1. Po wykonaniu przez upadłego obowiązków określonych w planie spłaty wierzycieli sąd wydaje postanowienie o umorzeniu niezaspokojonych zobowiązań upadłego objętych planem spłaty oraz o zakończeniu postępowania upadłościowego.
2. Umarzając zobowiązania upadłego sąd wymienia wierzyciela, tytuł i sumę zobowiązania, podlegającego umorzeniu.
3. Umorzenie zobowiązań nie dotyczy zobowiązań upadłego, obejmujących świadczenia okresowe, których tytuł prawny nie wygasł, oraz zobowiązań powstałych po ogłoszeniu upadłości.
4. O umorzeniu niezaspokojonych zobowiązań upadłego oraz o zakończeniu postępowania upadłościowego sąd orzeka na wniosek upadłego, po przeprowadzeniu rozprawy, o której terminie zawiadamia wszystkich wierzycieli objętych planem spłaty wierzycieli. Na postanowienie sądu przysługuje zażalenie.

Bankructwo w Anglii ucieczką przed upadłością w Polsce?

Wniosek o ogłoszenie upadłości mogą zgłosić:

• wspólnicy spółki jawnej
• partnerzy w spółce partnerskiej (nawet jeśli w spółce ustanowiono zarząd)
• komplementarisze w spółce komandytowej
• komplementarisze w spółce komandytowo-akcyjnej

– każdy ze wspólników odpowiadających bez ograniczenia za zobowiązania spółki

Art. 20 ust. 2 pkt. 1 Prawa Upadłościowego i Naprawczego.

Aplikantka radcowska Sylwia Gładysz

Art. 20 Prawa Upadłościowego i Naprawczego

ust. 2 Wniosek mogą zgłosić również:

1) w stosunku do spółki jawnej, spółki partnerskiej, spółki komandytowej oraz spółki komandytowo-akcyjnej – każdy ze wspólników odpowiadających bez ograniczenia za zobowiązania spółki.

Czy wspólnik może złożyć wniosek o ogłoszenie upadłości?

Art. 124. 1. PrUpN Z dniem ogłoszenia upadłości jednego z małżonków powstaje między małżonkami rozdzielność majątkowa, o której mowa w art. 53 § 1 ustawy z dnia 25 lutego 1964 r. – Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz. U. Nr 9, poz. 59, z późn. zm.9)). Jeżeli małżonkowie pozostawali w ustroju wspólności majątkowej, majątek wspólny małżonków wchodzi do masy upadłości, a jego podział jest niedopuszczalny.

Skutki ogłoszenia bankructwa osoby fizycznej.

Art. 126. 1. PrUpN Ustanowienie rozdzielności majątkowej umową majątkową jest skuteczne w stosunku do masy upadłości tylko wtedy, gdy umowa zawarta została co najmniej dwa lata przed dniem złożenia wniosku o ogłoszenie upadłości.
2. Przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio, gdy umową majątkową ograniczono wspólność majątkową.

Skutki ogłoszenia bankructwa osoby fizycznej.

Art. 527. § 1. Gdy wskutek czynności prawnej dłużnika dokonanej z pokrzywdzeniem wierzycieli osoba trzecia uzyskała korzyść majątkową, każdy z wierzycieli może żądać uznania tej czynności za bezskuteczną w stosunku do niego, jeżeli dłużnik działał ze świadomością pokrzywdzenia wierzycieli, a osoba trzecia o tym wiedziała lub przy zachowaniu należytej staranności mogła się dowiedzieć.
§ 2. Czynność prawna dłużnika jest dokonana z pokrzywdzeniem wierzycieli, jeżeli wskutek tej czynności dłużnik stał się niewypłacalny albo stał się niewypłacalny w wyższym stopniu, niż był przed dokonaniem czynności.
§ 3. Jeżeli wskutek czynności prawnej dłużnika dokonanej z pokrzywdzeniem wierzycieli uzyskała korzyść majątkową osoba będąca w bliskim z nim stosunku, domniemywa się, że osoba ta wiedziała, iż dłużnik działał ze świadomością pokrzywdzenia wierzycieli.
§ 4. (210) Jeżeli wskutek czynności prawnej dłużnika dokonanej z pokrzywdzeniem wierzycieli korzyść majątkową uzyskał przedsiębiorca pozostający z dłużnikiem w stałych stosunkach gospodarczych, domniemywa się, że było mu wiadome, iż dłużnik działał ze świadomością pokrzywdzenia wierzycieli.

Art. 528. Jeżeli wskutek czynności prawnej dokonanej przez dłużnika z pokrzywdzeniem wierzycieli osoba trzecia uzyskała korzyść majątkową bezpłatnie, wierzyciel może żądać uznania czynności za bezskuteczną, chociażby osoba ta nie wiedziała i nawet przy zachowaniu należytej staranności nie mogła się dowiedzieć, że dłużnik działał ze świadomością pokrzywdzenia wierzycieli.

Art. 529. Jeżeli w chwili darowizny dłużnik był niewypłacalny, domniemywa się, iż działał ze świadomością pokrzywdzenia wierzycieli. To samo dotyczy wypadku, gdy dłużnik stał się niewypłacalny wskutek dokonania darowizny.

Art. 530. Przepisy artykułów poprzedzających stosuje się odpowiednio w wypadku, gdy dłużnik działał w zamiarze pokrzywdzenia przyszłych wierzycieli. Jeżeli jednak osoba trzecia uzyskała korzyść majątkową odpłatnie, wierzyciel może żądać uznania czynności za bezskuteczną tylko wtedy, gdy osoba trzecia o zamiarze dłużnika wiedziała.

Art. 531. § 1. Uznanie za bezskuteczną czynności prawnej dłużnika dokonanej z pokrzywdzeniem wierzycieli następuje w drodze powództwa lub zarzutu przeciwko osobie trzeciej, która wskutek tej czynności uzyskała korzyść majątkową.
§ 2. W wypadku gdy osoba trzecia rozporządziła uzyskaną korzyścią, wierzyciel może wystąpić bezpośrednio przeciwko osobie, na której rzecz rozporządzenie nastąpiło, jeżeli osoba ta wiedziała o okolicznościach uzasadniających uznanie czynności dłużnika za bezskuteczną albo jeżeli rozporządzenie było nieodpłatne.

Art. 532. Wierzyciel, względem którego czynność prawna dłużnika została uznana za bezskuteczną, może z pierwszeństwem przed wierzycielami osoby trzeciej dochodzić zaspokojenia z przedmiotów majątkowych, które wskutek czynności uznanej za bezskuteczną wyszły z majątku dłużnika albo do niego nie weszły.

Art. 533. Osoba trzecia, która uzyskała korzyść majątkową wskutek czynności prawnej dłużnika dokonanej z pokrzywdzeniem wierzycieli, może zwolnić się od zadośćuczynienia roszczeniu wierzyciela żądającego uznania czynności za bezskuteczną, jeżeli zaspokoi tego wierzyciela albo wskaże mu wystarczające do jego zaspokojenia mienie dłużnika.

Art. 534. Uznania czynności prawnej dokonanej z pokrzywdzeniem wierzycieli za bezskuteczną nie można żądać po upływie lat pięciu od daty tej czynności.

Skutki ogłoszenia bankructwa osoby fizycznej.

Art. 127. 1. Bezskuteczne w stosunku do masy upadłości są czynności prawne dokonane przez upadłego w ciągu roku przed dniem złożenia wniosku o ogłoszenie upadłości, którymi rozporządził on swoim majątkiem, jeżeli dokonane zostały nieodpłatnie albo odpłatnie, ale wartość świadczenia upadłego przewyższa w rażącym stopniu wartość świadczenia otrzymanego przez upadłego lub zastrzeżonego dla upadłego lub dla osoby trzeciej.
2. Przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio do ugody sądowej, uznania powództwa i zrzeczenia się roszczenia.
3. Bezskuteczne są również zabezpieczenie i zapłata długu niewymagalnego, dokonane przez upadłego w terminie dwóch miesięcy przed dniem złożenia wniosku o ogłoszenie upadłości. Jednak ten, kto otrzymał zapłatę lub zabezpieczenie, może w drodze powództwa lub zarzutu żądać uznania tych czynności za skuteczne, jeżeli w czasie ich dokonania nie wiedział o istnieniu podstawy do ogłoszenia upadłości.
4. Przepisów ust. 1-3 nie stosuje się do zabezpieczeń ustanowionych przed dniem ogłoszenia upadłości w związku z terminowymi operacjami finansowymi lub sprzedażą papierów wartościowych ze zobowiązaniem do ich odkupu, o których mowa w art. 85 ust. 1.

Art. 128. 1. Czynności prawne odpłatne dokonane przez upadłego w terminie sześciu miesięcy przed dniem złożenia wniosku o ogłoszenie upadłości z małżonkiem, krewnym lub powinowatym w linii prostej, krewnym lub powinowatym w linii bocznej do drugiego stopnia włącznie albo z przysposobionym lub przysposabiającym są bezskuteczne w stosunku do masy upadłości.
2. Przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio do czynności upadłego, będącego spółką lub osobą prawną, dokonanej z jej wspólnikami, ich reprezentantami lub ich małżonkami, jak również ze spółkami powiązanymi, ich wspólnikami, reprezentantami lub małżonkami tych osób.
3. Przepis ust. 1 stosuje się także do czynności upadłego będącego spółką, których dokonał z inną spółką, jeżeli jedna z nich była spółką dominującą.

Skutki ogłoszenia bankructwa osoby fizycznej.

Art. 130. 1. Sędzia-komisarz na wniosek syndyka, nadzorcy sądowego albo zarządcy uzna za bezskuteczne w stosunku do masy upadłości obciążenie majątku upadłego hipoteką, zastawem, zastawem rejestrowym lub hipoteką morską, jeżeli upadły nie był dłużnikiem osobistym zabezpieczonego wierzyciela, a obciążenie to zostało ustanowione w ciągu roku przed dniem złożenia wniosku o ogłoszenie upadłości i w związku z jego ustanowieniem upadły nie otrzymał żadnego świadczenia.
2. Przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio, jeżeli obciążenie rzeczowe ustanowione zostało w zamian za świadczenie, które jest niewspółmiernie niskie do wartości udzielanego zabezpieczenia.
3. Bez względu na wysokość świadczenia otrzymanego przez upadłego sędzia-komisarz uzna za bezskuteczne obciążenia, o których mowa w ust. 1 i 2, jeżeli obciążenia te zabezpieczają długi osób, o których mowa w art. 128.
4. Na postanowienie sędziego-komisarza przysługuje zażalenie.

Skutki ogłoszenia bankructwa osoby fizycznej.

Art. 131. W sprawach nieuregulowanych przepisami art. 127-130 do zaskarżenia czynności prawnych upadłego, dokonanych z pokrzywdzeniem wierzycieli, stosuje się odpowiednio przepisy art. 132-134 oraz przepisy Kodeksu cywilnego o ochronie wierzyciela w razie niewypłacalności dłużnika.

Art. 132. 1. Powództwo może wytoczyć syndyk, nadzorca sądowy albo zarządca.
2. Syndyk, nadzorca sądowy albo zarządca nie ponosi opłat sądowych.
3. Nie można żądać uznania czynności za bezskuteczną po upływie dwóch lat od dnia ogłoszenia upadłości, chyba że na podstawie przepisów Kodeksu cywilnego uprawnienie to wygasło wcześniej. Termin ten nie ma zastosowania, gdy żądanie uznania czynności za bezskuteczną zgłoszone zostało w drodze zarzutu.

Skutki ogłoszenia bankructwa osoby fizycznej.

Art. 134. 1. Jeżeli czynność upadłego jest bezskuteczna z mocy prawa lub została uznana za bezskuteczną, to co wskutek tej czynności ubyło z majątku upadłego lub do niego nie weszło, podlega przekazaniu do masy upadłości, a gdy przekazanie w naturze jest niemożliwe, do masy upadłości powinna być wpłacona równowartość w pieniądzach.
2. W przypadkach, o których mowa w ust. 1, świadczenie wzajemne osoby trzeciej zwraca się tej osobie, jeżeli znajduje się w masie upadłości oddzielnie od innego majątku lub o ile masa upadłości jest nim wzbogacona. Jeżeli świadczenie nie podlega zwrotowi, osoba trzecia może dochodzić wierzytelności w postępowaniu upadłościowym.

Skutki ogłoszenia bankructwa osoby fizycznej.

Art. 119. 1. Jeżeli do spadku otwartego po ogłoszeniu upadłości powołany zostaje upadły, spadek wchodzi do masy upadłości. Syndyk, nadzorca sądowy albo zarządca nie składają oświadczenia o przyjęciu spadku, a spadek uważa się za przyjęty z dobrodziejstwem inwentarza.
2. Jeżeli otwarcie spadku nastąpiło przed ogłoszeniem upadłości, a do chwili jej ogłoszenia nie upłynął jeszcze termin do złożenia oświadczenia o przyjęciu lub odrzuceniu spadku i powołany spadkobierca oświadczenia takiego nie złożył, przepis ust.1 stosuje się odpowiednio.
3. Przepisy ust. 1 i 2 stosuje się odpowiednio w razie ustanowienia zapisów na rzecz upadłego.

Skutki ogłoszenia bankructwa osoby fizycznej.

Art. 120. Umowa zbycia całości lub części spadku albo całości lub części udziału spadkowego zawarta przez upadłego po ogłoszeniu upadłości jest nieważna. Nieważna jest też dokonana przez niego czynność rozporządzająca udziałem w przedmiocie należącym do spadku, jak i jego zgoda na rozporządzenie udziałem w przedmiocie należącym do spadku przez innego spadkobiercę.

Skutki ogłoszenia bankructwa osoby fizycznej.

Wpływ ogłoszenia upadłości na stosunki majątkowe małżeńskie.

Jeśli małżonkowie pozostawali w ustroju wspólności ustawowej (taki ustrój powstaje z chwilą zawarcia małżeństwa) ich majątek wspólny wejdzie do masy upadłości, czyli nie tylko majątek osobisty dłużnika, który złożył wniosek o ogłoszenie upadłości, ale także te rzeczy, które należą do dłużnika i jego małżonka (art. 124 ust. 1 ustawy). Szczególne niebezpieczeństwo istnieje, gdy dłużnik i jego małżonek posiadają nieruchomość na zasadach wspólności ustawowej, wówczas ta nieruchomość również wejdzie do masy upadłości. Do masy upadłości nie wejdzie jedynie majątek osobisty małżonka dłużnika. Często małżonkowie ustanawiają rozdzielność majątkową, aby uniknąć skutku opisanego powyżej, jednak takie wyjście z sytuacji nie zawsze jest roztropne, bowiem jeśli umowa została zawarta w ciągu dwóch lat przed dniem złożeniem wniosku o ogłoszenie upadłości, wówczas jest nieskuteczna. W stosunku do masy upadłości skuteczna jest umowa ustanawiająca rozdzielność majątkową albo ograniczająca wspólność ustawową zawarta co najmniej dwa lata przed dniem złożenia wniosku o ogłoszenie upadłości (art. 126 ustawy). Jeśli umowa o rozdzielność majątkowa okaże się skuteczna wobec wierzycieli, wówczas do masy upadłości wejdzie majątek osobisty dłużnika i udział w majątku wspólnym a nie cały majątek wspólny.

Skutki ogloszenia bankructwa osoby fizycznej.

Bezskuteczność czynności prawnych upadłego.

Zdarzają się sytuacje, kiedy dłużnik i jego małżonek darują lub sprzedają nieruchomość wchodzącą do majątku wspólnego, chcąc uniknąć jej spieniężenia w postępowaniu upadłościowym. Czy jednak zbycie nieruchomości, gospodarstwa rolnego przed złożeniem wniosku o ogłoszenie upadłości chroni dłużnika? Dłużnik powinien wiedzieć, że czynności prawne dokonane przez niego w określonym czasie przed złożeniem wniosku o ogłoszenie upadłości, mogą okazać się bezskuteczne w stosunku do masy upadłości. Chodzi mianowicie o następujące czynności:

1. czynności, którymi upały rozporządził swoim majątkiem a także zawarte ugody sądowe, uznanie powództwa, zrzeczenie się roszczenia, dokonane w ciągu roku przed dniem złożenia wniosku o ogłoszenie upadłości:

― nieodpłatne np. darowizna, użyczenie

― odpłatnie, jeśli otrzymane świadczenie nie jest ekwiwalentne.

Uchwała Sądu Najwyższego – Izba Cywilna z 2005-04-07, II CK 592/04:

„1. Użyte w art. 54 § 1 prawa upadłościowego pojęcie „czynności pod tytułem darmym” nie może być utożsamiane z umową darowizny, umową nieodpłatną czy umową jednostronnie zobowiązującą. Obejmuje ono wszelkie czynności prowadzące do uzyskania korzyści, które nie uzyskały odpowiedniego ekwiwalentu w ujęciu obiektywnym.

2. Przedmiotem dochodzenia bezskuteczności w ramach art. 54 § 1 prawa upadłościowego nie mogą być czynności faktyczne, a jedynie czynności prawne”.

2. zabezpieczenie rzeczowe takie jak hipoteka, zastaw, zastaw rejestrowy, przewłaszczenie na zabezpieczenie i zapłata długu niewymagalnego dokonane w ciągu dwóch miesięcy przed złożeniem wniosku o ogłoszenie upadłości.

3. czynności prawne odpłatne (ekwiwalentne) dokonane (liczy się termin dokonania czynności np. data zawarcia umowy sprzedaży, a nie czas spełnienia świadczenia) w terminie sześciu miesięcy przed dniem złożenia wniosku o ogłoszenie upadłości z:

― małżonkiem

― krewnym lub w linii prostej lub w linii bocznej do drugiego stopnia włącznie

― powinowatym w linii prostej lub powinowatym w linii bocznej do drugiego stopnia włącznie

― z przysposobionym

― z przysposabiającym

Nie dotyczy to osób pozostających w konkubinacie.

4. zabezpieczenia rzeczowe: hipoteka, zastaw, zastaw rejestrowy, hipoteka morska, jeśli:

a. upadły nie był dłużnikiem osobistym (chodzi o zabezpieczenie długu osoby trzeciej)

b. obciążenie zostało ustanowione w ciągu roku przed dniem złożenia wniosku o ogłoszenie upadłości oraz

c. z tytułu udzielonego zabezpieczenia:

― upadły nie otrzymał żadnego świadczenia

― otrzymane świadczenie było niewspółmiernie niskie

― lub upadły zabezpieczył dług osoby bliskiej wymienionej w pkt. 3.

5. czynności prawne upadłego dokonane z pokrzywdzeniem wierzycieli, jeśli osoba trzecia uzyskała korzyść majątkową i dłużnik działał ze świadomością pokrzywdzenia a osoba trzecia o tym wiedziała lub przy zachowaniu należytej staranności mogła się o tym dowiedzieć. Powództwo paulińskie syndyk, nadzorca sądowy, zarządca mogą wytoczyć w terminie pięciu lat od daty dokonania czynności. (art. 527 i nast. KC).

Czynności, o których mowa w pkt. 1, 2 i 3 są bezskuteczne z mocy prawa bez potrzeby ich zaskarżania (art. 127 i 128 ustawy). W przedmiocie uznania za bezskuteczne zabezpieczeń, o których mowa w pkt. 4 sędzia – komisarz orzeka postanowieniem (art. 130 ustawy). Natomiast jeśli chodzi o czynności, o których mowa w pkt. 5 konieczne jest wytoczenie powództwa przez syndyka, nadzorcę sądowego, zarządcę (art. 131 i 132 ustawy), w tym przypadku o bezskuteczności czynności sąd orzeka wyrokiem.

Czy jeśli dłużnik dokonał darowizny w terminie dwóch lat przed złożeniem wniosku o ogłoszenie upadłości to takie rozporządzenie będzie skuteczne wobec masy upadłości? Nie, ponieważ wprawdzie umowa darowizny została zawarta w okresie dłuższym niż rok przed dniem złożenia wniosku o ogłoszenie upadłości, ale syndyk będzie mógł wytoczyć skargę pauliańską o uznanie umowy darowizny za bezskuteczną (art. 527 i nast. KC).

Jakie skutki powoduje bezskuteczność czynności prawnych upadłego? Składniki majątku, które wskutek czynności upadłego ubyły z majątku upadłego lub do niego nie weszły, podlegają przekazaniu do masy upadłości (art. 134 ustawy).

Skutki ogloszenia bankructwa osoby fizycznej.

Dziedziczenie po ogłoszeniu upadłości nie musi oznaczać dla upadłego wzbogacenia. Jeśli śmierć spadkodawcy nastąpiła po ogłoszeniu upadłości spadkobiercy spadek co do zasady wchodzi do masy upadłości i uważa się za przyjęty z dobrodziejstwem inwentarza (art. 119 ust. 1 ustawy).

Jeżeli otwarcie spadku nastąpiło przed ogłoszeniem upadłości spadkobiercy, a spadkobierca przed datą upadłości złożył oświadczenie o odrzuceniu spadku, spadek nie wejdzie do masy upadłości, skutek odwrotny powstanie gdy spadkobierca złożył oświadczenie o przyjęciu spadku albo nie złożył żadnego oświadczenia a upłynął sześciomiesięczny termin do jego złożenia (art. 119 ust. 2 ustawy).

Umowy zbycia spadku w całości lub w części albo zbycia udziału w spadku w całości lub części zawarte przez upadłego po ogłoszeniu upadłości, są nieważne (art. 120 ustawy).

Używane w artykule określenie ustawa oznacza ustawę z dnia 28 lutego 2003 r. Prawo upadłościowe i naprawcze.

Skutki ogłoszenia bankructwa osoby fizycznej.

Art. 257. 1. Sprzeciw powinien odpowiadać wymaganiom formalnym pisma procesowego, a ponadto wskazywać zaskarżoną wierzytelność oraz zawierać wniosek co do uznania albo odmowy uznania wierzytelności wraz z uzasadnieniem i wskazaniem dowodów na jego poparcie. Sędzia-komisarz odrzuci sprzeciw nieodpowiadający tym wymaganiom albo spóźniony.

Dlaczego upadły powinien zlożyć sprzeciw od listy wierzytelności?

Art. 232. KPC Strony są obowiązane wskazywać dowody dla stwierdzenia faktów, z których wywodzą skutki prawne. Sąd może dopuścić dowód nie wskazany przez stronę.

Art. 35 PrUpN W sprawach nieuregulowanych w ustawie do postępowania w przedmiocie ogłoszenia upadłości stosuje się odpowiednio przepisy księgi pierwszej części pierwszej Kodeksu postępowania cywilnego, z wyjątkiem przepisów o zawieszeniu i wznowieniu postępowania

Dlaczego upadły powinien zlożyć sprzeciw od listy wierzytelności?

Art. 257 ust. 2PrUpN. W terminie tygodnia od dnia doręczenia postanowienia o odrzuceniu sprzeciwu można wnieść go ponownie. Jeżeli sprzeciw nie zawiera braków, wywołuje skutki od dnia wniesienia odrzuconego sprzeciwu.

Dlaczego upadły powinien złożyć wniosek o ogłoszenie upadłości.

W drodze sprzeciwu strona kwestionuje uznanie lub odmowę uznania wierzytelności w postępowaniu upadłościowym przez syndyka (nadzorcę sądowego, zarządcę). Sprzeciw może dotyczyć zarówno własnej wierzytelności, jak i wierzytelności innego podmiotu.

Dlaczego upadły powinien złożyć sprzeciw od listy wierzytelności.

Dwa tygodnie od dnia obwieszczenia i ogłoszeniiu listy wierzytelności  w Monitorze Sądowym i Gospodarczym. Spóźniony sprzeciw zostanie odrzucony (art. 257 ust. 1 ustawy).

Dlaczego upadły powinien złożyć sprzeciw od listy wierzytelności.

Do sędziego – komisarza, który rozstrzyga sprzeciw w I instancji.

Dlaczego upadły powinien złożyc sprzeciw od listy wierzytelności?

1. Wierzyciel:

― sprzeciw może złożyć wierzyciel umieszczony na liście

― co do odmowy uznania wierzytelności sprzeciw może zgłosić wierzyciel, któremu odmówiono uznania zgłoszonej wierzytelności

2. Upadły:

― upadły może zgłosić sprzeciw jeśli składał oświadczenia, co do uznania lub odmowy uznania zgłoszonych wierzytelności. Prawo wniesienia sprzeciwu nie służy upadłemu w przypadku, gdy nie składał on oświadczeń, co do uznania bądź odmowy uznania wierzytelności, mimo że był do tego wezwany przez syndyka (nadzorcę sądowego, zarządcę). Jeżeli upadły nie składał oświadczeń, mimo iż był do tego wezwany, może zgłosić sprzeciw tylko wtedy, gdy wykaże, że nie złożył oświadczeń z przyczyn od niego niezależnych (art. 256 ust. 2 ustawy).

3. Sprzeciw nie przysługuje syndykowi, nadzorcy sądowemu, zarządcy.

Dlaczego upadły powinien złożyć sprzeciw od listy wierzytelności.

Należy powołać się na dokumenty złożone wraz ze zgłoszeniem wierzytelności a także można złożyć nowe wnioski dowodowe (art. 232 KPC w zw. z art. 35 ustawy):

― z dokumentów

― zeznań świadków, wysłuchania stron

― dowodu z opinii biegłego.

Strona, na której spoczywa ciężar dowodu, jeśli nie przytoczy wystarczających dowodów na poparcie swoich twierdzeń, ponosi ryzyko uzyskania niekorzystnego rozstrzygnięcia. To na stronach postępowania a nie na sądzie spoczywa obowiązek wyjaśnia wątpliwych okoliczności sprawy.

Wyrok Sądu Najwyższego – Izba Cywilna z 2000-12-12, V CKN 175/00

„Do stron, a nie do sądu, należy ocena, czy pozostały niewyjaśnione fakty istotne dla rozstrzygnięcia sprawy w sposób dla niej korzystny. Zastępujące jedną ze stron działanie sądu z urzędu może być zawsze odbierane jako naruszenie prawa do bezstronnego sądu i odpowiadającego mu obowiązku przestrzegania zasady równego traktowania stron (art. 32 ust 1. i art. 45 ust. 1 Konstytucji RP)”.

Dlaczego upadły powinien złożyć sprzeciw od listy wierzytelności.

Sędzia – komisarz rozstrzyga sprzeciw postanowieniem.

Sędzia – komisarz odrzuci sprzeciw:

― spóźniony

― zawierający braki formalne.

Sędzia-komisarz przed odrzuceniem sprzeciwu nie wzywa wnoszącego do usunięcia jego braków, ale w terminie tygodnia od dnia doręczenia postanowienia o odrzuceniu sprzeciwu strona może wnieść go ponownie. Z uzasadnienia postanowienia o odrzuceniu sprzeciwu będzie wynikać, jakie braki formalne zawierał złożony pierwotnie sprzeciw. Jeżeli ponownie wniesiony sprzeciw nie zawiera braków, wywołuje skutki od dnia wniesienia odrzuconego sprzeciwu (skutek wsteczny) (art. 257 ust. 2 ustawy).

Postanowienie sędziego-komisarza w przedmiocie sprzeciwu podlega zaskarżeniu zażaleniem. Zażalenie rozpoznaje sąd upadłościowy działając jako sąd drugiej instancji.

Dlaczego upadły powinien złożyć sprzeciw od listy wierzytelności.

Przed wniesieniem sprzeciwu warto zapoznać się z aktami postępowania upadłościowego celem sformułowania uzasadnionych zarzutów. Wierzycielowi, upadłemu nie można odmówić dostępu do dokumentacji upadłościowej.

Dlaczego upadły powinien złożyć sprzeciw od listy wierzytelności.

art. 5 ust. 2. PrUPN Przepisy ustawy stosuje się także do:

2) wspólników osobowych spółek handlowych, ponoszących odpowiedzialność za zobowiązania spółki bez ograniczenia całym swoim majątkiem.

Upadłość wspólnika spółki osobowej.

art. 5 ust. 2 pkt. 3. Przepisy ustawy stosuje się także do:

3) wspólników spółki partnerskiej.

Upadłość wspólnika spółki osobowej.

Art. 11. 1 PrUpN  Dłużnika uważa się za niewypłacalnego, jeżeli nie wykonuje swoich wymagalnych zobowiązań pienężnych.
2. Dłużnika będącego osobą prawną albo jednostką organizacyjną nieposiadającą osobowości prawnej, której odrębna ustawa przyznaje zdolność prawną, uważa się za niewypłacalnego także wtedy, gdy jego zobowiązania przekroczą wartość jego majątku, nawet wówczas, gdy na bieżąco te zobowiązania wykonuje.

Upadłość wspólnika spółki osobowej.